Little Talks í flutningi Svansins (myndband)

Lúðrasveitin Svanur tók slagarann "Little Talks" eftir "Of Monsters and Men" á ferð sinni til Þýskalands í sumar. Gjörið þið svo vel. 

 

Lúðrasveitin Svanur á Bad Orb Blasmusik-Festival 2012 (myndband)

Um síðustu helgi fór fram svaðalegt lúðrasveita-festival í bænum Bad-Orb, nálægt Frankfurt í Þýskalandi.  Þangað voru mættir félagar mínir í Lúðrasveitinni Svaninum og voru þau að sjálfsögðu landi og þjóð til sóma.   Þar sem franska hornið mitt var fjarri góðu gamni mætti ég þess í stað vopnaður myndavél og tók upp fjörið sem hér gefur að líta (ca. 50 mín). 

Marsa-tónleikar Svansins og LV í Ráðhúsi Reykjavíkur

Ég lét nýlega gamlan draum rætast og byrjaði að blása aftur í franska hornið eftir nokkurra ára hiatus.  Ég hef æft með Lúðrasveitinni Svaninum í haust og nú er komið að fyrstu tónleikunum.

Fyrir hönd Svansins leyfi ég mér að vekja athygli á marsa-tónleikum í Ráðhúsi Reykjavíkur annað kvöld (miðvikudag) kl. 20.  Lofa heilmiklu trukki, en auk Svansins spilar Lúðrasveit Verkalýðsins.  Þema kvöldsins verða franskir her-marsar frá Napóleon-tímabilinu en auk þess hljómar John-Phillip Sousa, Páll Pamplicher Pálsson og loks verður frumflutt nýtt íslenskt verk fyrir tvær lúðrasveitir eftir Þórunni Guðmundsdóttur.

Svanurinn í Hörpunni (myndband)

Það var dásamleg upplifun að koma í Hörpuna og njóta frábærra tónleika Lúðrasveitarinnar Svansins, sem fagnaði 80 ára stafsafmæli sínu á síðasta ári.

Hljómurinn í Hörpunni er hreint stórkostlegur og hreinir lúðratónarnir umluku mann á alla vegu, ólíkt nokkru sem maður hefur upplifað á Íslandi fyrr og það mátti litlu muna að maður fengi gæsahúð.  Þetta hús, þótt dýrt sé, á eftir að reynast Íslenskri menningu gríðarleg lyftistöng og komandi kynslóðum dýrmæt gersemi.

Það gladdi mitt gamla lúðrasveitarhjarta að sjá svo marga áhorfendur en ég leyfi mér að fullyrða að sjaldan eða aldrei hafi fleiri mætt á lúðrasveitartónleika á Íslandi.  Eldborgin var nánast fullsetin!

Og Svanurinn sveik ekki áhorfendur!  Undir stjórn Brjáns Ingasonar hefur sveitin vaxið og tekið ótrúlegum framförum.  Mikil endurnýjun hefur átt sér stað í sveitinni á undanförnum misserum og fjöldi ungra og stórefnilegra listamanna gera Svaninn að alvöru hljómsveit og svo miklu meiru en við höfum getað búist við af hefðbundinni lúðrasveit, hingað til.  Þessi sveit gerir sko fleira en að spila "Öxar við ána!"

Hápunktur tónleikanna var án efa saxófón-konsertinn Rætur eftir Veigar Margeirsson sem saminn var sérstaklega fyrir saxófón-snillinginn Sigurð Flosason.  Flutningur Sigurðar var hreint magnaður!

Ég gat að lokum ekki stillt mig um að lauma upp símanum og taka upp lokalagið sem var Star Wars syrpa eftir maestro John Williams.  Það er auðvitað ekki hægt að búast við of miklum hljóð-og myndgæðum og þið afsakið vonandi hristinginn... en nokkurnvegin svona hljómar alvöru lúðrasveit!

Sinfónían er hljómsveitin mín

Ég fór á dásamlega tónleika í gærkveldi.  Sinfóníuhljómsveit Íslands, þjóðargersemi okkar, lék kvikmyndatónlist eftir John Williams.  Þetta voru aukatónleikar og troðfullur salur unnanda góðrar tónlistar og klassískra bíómynda.

Hljómsveitin skilaði sínu af miklum sóma og hef ég þó góðan samanburð, því ég gerði mér tvívegis far til Chicago til þess að hlusta á sama prógramm flutt af Chicago Symphony Orchestra undir stjórn sjálfs meistarans og höfundarins John Williams.  S.Í. gaf þeim í Chicago lítið eftir og það vakti mikla lukku þegar sjálfur Darth Vader mætti í fullum herklæðum á sviðið og stjórnaði the Imperial March.   Sjá myndband af atvikinu á bloggsíðu Halldórs Sigurðssonar!

Sigrún Eðvaldsdóttir fiðlusnillingur fór á kostum í stefi Schindler´s List og brass-deildin fór mikinn allt kvöldið...það þarf sko sterkar varir í þetta.  Stefán Bernharðsson, sem ég man eftir sem polla á lúðrasveitarmótum í gamla daga, er greinilega orðinn fullskapaður "virtuoso" hornleikari og ég viðurkenni að ég dauð-öfundaði hann af djobbinu í gærkvöldi og sé eftir að hafa misst af sóló-tónleikum hans um daginn.

John Williams er raunar töluverður áhrifavaldur í mínu lífi enda var það tónlist hans að þakka að ég fékk áhuga á klassískri tónlist sem barn og ákvað að læra á hið göfuga hljóðfæri franska hornið og reyndi að klóra mig í gegnum horn-konserta Mozarts í gamla daga með misjöfnum árangri.  Það sem ég sé mest eftir í lífinu, hingað til, er að hafa lagt hornið á hilluna...en hver veit nema maður dusti rykið af því einn daginn og gerist brúklegur í lúðrasveitina á nýjan leik.

Rodeo og 7 sekúndur af frægð

Var að Channel-surfa áðan og rak upp stór augu þegar ég sá Cody skólabróður minn frá Oklahoma í Cowboy-dressinu sínu fara upp á 700 kílóa grátt og tryllt naut sem bar nafnið "Bones".  Eftir að hliðið opnaðist var augljóst að Bones var ekki alveg að fíla þessa miklu nálægð við Cody og eftir um sjö sekúndna dans kastaðist Cody af baki og mátti þakka fyrir að sleppa ómeiddur eftir að Bones ákvað að sambandinu væri ekki alveg lokið fyrr en eftir að hafa traðkað aðeins á Cody.

Þessar sjö sekúndur skiluðu Cody þó einhverjum punktum í stigakeppninni og hann virtist alsæll.  Það var skrítið að sjá hann allt í einu á sjónvarpsskjánum en ánægjulegt að vita til þess að hann hefur haldið þessari ástríðu sinni áfram.  Cody þessi er mjög sérstakur karakter...alveg "the real deal" í Wrangler-galla frá toppi til táar, í stígvélum úr skröltormaskinni, 20-gallona hvítan kúrekahatt og silfraða beltis-sylgju á stærð við hjólkopp!

Cody er frá Reno í Nevada og þrátt fyrir að vera frekar fámáll talaði hann um að ganga í flugherinn eftir skólann en hugur hans allur var þó við "country western lífsstílinn" og draumurinn að eignast búgarð í Wyoming.  Það ríkti svolítill rígur og samkeppni meðal okkar í skólanum á sínum tíma og honum þótti voðalega leiðinlegt að vera ekki hæstur í bekknum.  Þó svo skólinn byrjaði ekki fyrr en 7:30 var hann alltaf mættur á undan öllum öðrum á morgnana...oftast var ég mættur í skólann klukkan 6:50 og þá var hann sá eini sem var mættur á undan mér...á sínum rauða Ford F-150 pickup.  Um leið og hann sá mig leggja Lincolninum á hinum enda bílastæðisins rauk hann út úr bílnum, hrækti út úr sér munntóbaks-slummunni og hékk fyrir framan skólastofuna með kaffibrúsa frá QuikTrip-bensínstöðinni á horninu.  

Þar sem ég nennti ekki að spjalla við Cody á hverjum morgni sat ég yfirleitt áfram í bílnum og fékk mér kríu yfir morgunútvarpi KBEZ þangað til Mexíkana-gengið mætti með látum og vakti mig korter yfir sjö...þá var tími til að labba út á brautarenda 36L á KTUL og fylgjast með F-16 þotunum frá 138th FW setja á afturbrennarana.  Hvílíkur hávaði.

Er ekki við hæfi að enda þetta á Garth Brooks og raunarvísum hans um lífið í Ródeóinu?

Eyrnakonfekt: Franska Hornið

Vienna Horns: 9 bestu hornleikarar Austurríkis leika þekkt stef

Horns of Berlin & Vienna Philharmonics: strengjakvartett eftir Haydn ("the Joke") aðlagað fyrir 8 horn.

Dale Clevenger, fremsti hornleikari heims ásamt Chicago Symphony Orchestra, með horn-sóló úr 5. simfóníu Mahlers

Horn konsert Mozarts no. 3 - annar þáttur (Larghetto)

Að lokum smá horn-húmor frá meistara Ifor James

Prince segir Guð hata homma

Hver man ekki eftir popparanum glysgjarna Prince...sem einu sinni kallaði sig "The Artist formerly known as Prince" og svo varð hann aftur bara Prince.  Eitthvað virðist hann ennþá vera ruglaður í ríminu eftir þessar nafnabreytingar og sennilega í einhverri tilvistarkreppu grey karlinn.

Prince er sennilega einn af frægari tónlistarmönnum Minnesota (ásamt Bob Dylan) og hann hefur búið í Minneapolis alla sína hunds og kattartíð og troðið upp á First Avenue (Purple Rain) og í Uptown við og við.  Prince flutti þó til Los Angeles í fyrra á fimmtugsafmælinu sínu, að eigin sögn til þess að geta betur "ræktað trúnna".

Aumingja Prince lenti í klónum á költi Votta Jehóva fyrir nokkrum árum og tekur meira að segja þátt í að ganga hús í hús til þess að boða "fagnaðarerindið" og dreifa "Varðturninum", áróðurspésa Vottanna. 

Einhverra hluta vegna gat ég ekki annað en skellt uppúr þegar ég las viðtal við Prince í The New Yorker þar sem hann er meðal annars spurður um pólitík...en trúin bannar honum að kjósa.  Hann sagðist m.a. vera algerlega á móti hjónaböndum samkynhneigðra, benti á biblíuna og sagði “God came to earth and saw people sticking it wherever and doing it with whatever, and he just cleared it all out. He was, like, ‘Enough.’ ” og átti þar væntanlega við Sódómu og Gamorru.  Mjög djúpt hjá listamanninum knáa og kvenlega...og svolítið tragíkómískt.    Við óskum honum að sjálfsögðu góðs bata.

Fyrir John Williams aðdáendur

Canadian Idiot

Weird Al gerir léttúðlegt grín að nágrönnum mínum í norðri...paródía af American Idiot lagi Green Day.  Nota Bene myndbandið er ekki frá sjálfum meistara Al augljóslega...en fyndið engu að síður.