Kevin Love shines in win over Chicago Bulls

And so it appears the Timberwolves are finally coming around under the guidance of new head-coach Kevin McHale as the Wolves blast past the Bulls 102-92 in the first back-to-back win this season.  Handsome rookie Kevin Love (whose uncle was the lead singer of the Beach Boys) had a tremendous night with 18 points and 12 rebounds.  Big Al Jefferson, Ryan Gomes, Randy Foye and Sebastian Telfair all had a good night as well for the Timberwolves while rookie sensation Derrick Rose looked good for Chicago.

NBA: Parker tryggði SA Spurs sigur með flautukörfu

O.J. Mayo

"With the 3rd pick of the 2008 NBA Draft, the Minnesota Timberwolves select O.J. Mayo from the University of Southern California".  Það var ljúft að heyra David Stern loksins segja þessi orð núna áðan, en nýliðavalinu var rétt að ljúka og Minnesotans geta tekið gleði sýna á ný og horft fram á betri tíma!  Margir voru hræddir um að Kevin McHale, stjóri TWolves, gerði enn ein mistökin og tæki eitthvað stiff eins og Brook Lopes eða Kevin Love...en loksins, loksins gerði hann eitthvað rétt og valdi leikmann sem að margra mati hefur hæfileikana til að verða súperstjarna.  Þó svo Derrick Rose og Michael Beasly (sem voru valdir no. 1 og 2 af Bulls og Heat) eigi örugglega eftir að verða solid leikmenn, þá telja sumir að Mayo skjóti þeim ref fyrir rass og verði Rookie of the Year og muni verða "franchise player" Minnesota Timberwolves næstu árin.  This kid is the real deal folks!

UPPFÆRT 2:27 AM  -    AAAAAAAAARRRRRRGGGGGGGHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!!!

Timberwolves voru rétt í þessu að treida Mæjónesinu til Memphis í skiptum fyrir Kevin Love og Mike Miller!     HVAÐ ER AÐ KEVIN MCHALE?????   ÚÚFFFFF....það heldur áfram að vera erfitt að vera Timberwolves fan!

Timberwolves fá:  Kevin Love, Mike Miller, Brian Cardinal og Jason Collins.  Memphis fær Mayo, Marco Jaric, Antoine Walker og Greg Buckner.    *sigh*

NBA - Where Hi-5's happen

Það hefur gengið brösulega hjá hinu unga Timberwolves liði í vetur (18 sigrar - 51 töp so far) og því hefur þeim gengið fremur illa að selja miða á heimaleikina.  Venjulega hef ég farið á svona 10 leiki á ári en þó skömm sé frá að segja hafði ég bara farið á einn leik þetta season (þegar Boston og K.G. komu í heimsókn um daginn).  Nú stendur hins vegar yfir March Madness (úrslitakeppnin í háskólaboltanum) og þá er ekki sýnt beint frá NBA á kaplinum á meðan og því ekkert annað að gera í stöðunni en að skella sér í bæinn og í Target Center.  Svo skemmtilega vildi til að miðar í lower level seating voru á 50% off svo ég fékk mér sæti rétt fyrir aftan körfuna, alveg við útganginn að búningsherbergjunum.  Maður komst því í gott návígi við hetjurnar þegar þeir hlupu inn og út af vellinum og ég rétti að sjálfsögðu út spaðann í hálfleik og eftir leikinn og fékk hi-5 frá Corey Brewer, Ryan Gomes, Mark Madsen og Antoine Walker.  Nú þvær maður sér ekki um hendurnar næstu þrjár vikurnar!

Leikurinn var annars hin besta skemmtun og sigurinn aldrei í hættu gegn bitlausu liði New York Knickerbockers sem spilaði reyndar án sinna bestu leikmanna.  T'Wolves settu niður 42 stig strax í fyrsta leikhluta og héldu 20 stiga forskoti út leikinn og unnu 114-93.  Það er annars gaman að sjá að T'Wolves liðið er farið að spila mun betur núna á síðustu metrunum og ef þeir fá góðan rookie í sumar þá er aldrei að vita hvað þeir gera næsta vetur. 

...

Annars er maður bara búinn að vera á rúntinum alla helgina...enda ekki annað hægt þegar maður hefur glænýjan Mercedes Benz slyddujeppa að láni frá umboðinu.  Það er hrein unun að keyra þetta tryllitæki og ég held að ég sé þegar búinn að spæna upp 400 mílum um helgina og á samt eftir að fara í sunnudagsbíltúrinn. :-)  Það kemur sér vel að vera á 4-matic því hér er hálfgert páskahret...snjókoma og slabb. 

NBA rúllar af stað

Í kvöld er Halloween (trick or treat?) og nýtt tímabil loksins hafið í körfuboltanum (það er orðið langt síðan í apríl).   Nú fyrst er haustið byrjað í mínum huga og meira að segja veðurspáin er sammála því þó það hafi verið 15 stiga hiti og sól og blíða undanfarið þá á að kólna verulega í kvöld og frjósa í nótt.

Ég stendst ekki mátið og verða að blogga aðeins um liðið mitt og væntingar vetursins þrátt fyrir að fæstir bloggvina minna hafi nokkurn einasta áhuga á körfubolta og bið ég þá bara forláts.

Minnesota Timberwolves liðið er gjörbreytt frá síðasta tímabili enda var kannski ekki vanþörf á að stokka hlutina upp eftir hrikalegt gengi liðsins í fyrra.  Það verður erfitt að fylgjast með Kevin Garnett í Boston Celtics treyju í vetur, en ætli maður verði ekki bara að vona að hann vinni titilinn í vor samt sem áður, þar sem að Timberwolves liðið er nú ekki líklegt til að blanda sér í toppbaráttuna þetta árið.  Ég er nú samt ekki alveg sannfærður um að Boston liðið nái alla leið þrátt fyrir að hafa landað K.G. og Ray Allen.  Þeir eru með frábært tríó (K.G., Allen og Pierce) en að öðru leiti virðist liðið ekki sérlega spennandi.  Minnir svolítið á ´05 lið Minnesota þegar við höfðum tríóið K.G., Cassell og Sprewell.  En...þeir eru að vísu í Austurdeildinni þannig að þeir ættu nú að eiga ágæta möguleika.

Timberwolves liðinu er ekki spáð góðu gengi í vetur.  Raunar er talað um að þeir séu með eitt lakasta liðið í deildinni, þannig að væntingarnar eru ekki miklar...EN...ég er einn þeirra sem trúi á þennan unga hóp og held að þeir eigi eftir að koma mörgum á óvart í vetur.  Maður getur svosem ekki gert kröfu um úrslitakeppnina en svo fremi sem þeir leggja sig alla fram í hverjum leik og taka framförum þá er maður sáttur.  Þeir eru jú að ganga í gegnum einn allsherjar "rebuilding phase".

Það er ljóst að það er verið að byggja liðið upp í kringum Al Jefferson og Randy Foye.  Randy meiddist reyndar á hné í sumar og verður ekki með fyrsta mánuðinn eða svo.  Jefferson ætti að geta sprungið út í vetur og mun spila bæði kraftframherjastöðuna og miðherjann, eftir því á móti hverjum er spilað.  Aðrir miðherjar eru Theo Ratliff sem stóð sig vel á undirbúningstímabilinu og er einn besti "shotblocker" í deildinni, Chris Richard afar efnilegur rookie frá sigurliði Florida State, Mark "Mad Dog" Madsen og Michael Doleac.

Kraftframherjar aðrir en Jefferson verða Craig "cookie monster" Smith (ég á von á að Smith og Jefferson muni spila mikið saman "down low") og gamla brýnið Antoine Walker sem kom til liðsins núna í síðustu viku frá Miami í skiptum fyrir Ricky Davis og Mark Blount.  Ég veit ekki hvernig Walker á eftir að passa inní liðið eða hvort samningur hans verður keyptur upp, en díllinn var gerður aðallega til að losna við Davis og Blount og fríja upp leiktíma fyrir yngri menn.

Það er enginn skortur á efnilegum skotbakvörðum og litlum framherjum í liðinu; Rashad McCants fær sennilega tækifæri til að sanna sig í vetur auk þess sem nýliðinn Corey Brewer er gríðarlega efnilegur (sumir telja hann geta orðið næsta Scottie Pippen).  Þá eru ótaldir Gerald Green og Ryan Gomes sem báðir eru ungir og efnilegir.  Green vann troðslukeppnina um síðustu All-Star helgi og Gomes er leikmaður sem gerir "litlu hlutina", varnar-hustler og orkubolti.  Þá kom Greg Buckner til liðsins í sumar frá Dallas í skiptum fyrir Trenton Hassell og ætti að vera traustur á bekknum, ágætur varnarmaður og reynslubolti.

Leikstjórnandinn í vetur verður hinn stórefnilegi Randy Foye en á meðan hann jafnar sig í hnénu munu þeir Marko Jaric og Sebastian Telfair sjá um stoðsendingarnar.  Telfair gæti reyndar komið á óvart í vetur ef hann fær nóg tækifæri.  Hann er mjög snöggur og góður í að stela boltanum, en vantar ennþá uppá skotnýtinguna.

So anyway...fyrsti leikur Timberwolves er á föstudagskvöldið en þá taka þeir á móti Allen Iverson, Carmelo Anthony og félögum í Denver Nuggets.  Ég ætla að reyna að mæta í Target Center en ef það tekst ekki þá verður maður að láta skjávarpan duga en ég næ öllum leikjum liðsins á kaplinum mínum.  Spennandi tímar frammundan.

Minnesota kveður Kevin Garnett

Kevin Garnett hefur spilað sinn síðasta leik með Minnesota Timberwolves og mun að öllum líkindum ljúka ferlinum með Boston Celtics.   Kevin McHale, framkvæmdastjóri Timberwolves (og fyrrum Celtics hetja) gerði í gær samning við vin sinn og fyrrum liðsfélaga hjá Celtics, Danny Ainge, framkvæmdastjóra Boston liðsins þess efnis að Garnett færi til Boston í skiptum fyrir fimm leikmenn, tvo valrétti í nýliðavalinu á næstu tveimur árum, auk óskilgreindar peningaupphæðar.

Mikið hafði verið rætt um þessi skipti fyrir nýliðavalið sem fram fór í síðasta mánuði en þá lýsti K.G. því yfir að hann vildi vera áfram í Minnesota og myndi ekki vilja spila fyrir Celtics.  Þá krækti Boston í Ray Allen frá Seattle og það varð þess valdandi að K.G. skipti um skoðun, auk þess sem Glen Taylor, eigandi Timberwolves gerði honum grein fyrir því að stefna liðsins væri tekin á að endurbyggja liðið með ungum leikmönnum, eftir vonbrigði síðustu ára.

Garnett virtist hress og kátur á blaðamannafundi í Boston í dag og sagðist hlakka til að spila með Paul Pierce og Ray Allen, en saman ættu þeir að eiga ágæta möguleika í Austurdeildinni á komandi leiktíð og ljóst er að það verður uppselt á marga leiki í Boston á næstunni.

Það verður hins vegar varla hægt að búast við neinum kraftaverkum í Target Center í Minneapolis í vetur, en þó verður  gaman að fylgjast með þessum hóp ungra og mjög svo efnilegra leikmanna.  Maður verður að sætta sig við að "The Big Ticket" er farinn og við taka nýjir tímar uppbyggingar, sem mun krefjast einhverjar þolinmæði og eflaust á maður eftir að sakna K.G. ansi mikið í vetur.  Maður er þó þakklátur fyrir að hafa haft tækifæri til að fylgjast með þessum frábæra íþróttamanni undanfarin ár og ég gleymi seint stemmningunni í Target Center í úrslitakeppninni 2004, þegar við mættum LA Lakers með þá Kobe, Shaq, Karl Malone og Gary Payton innanborðs, í undanúrslitunum.  Timberwolves vann leikinn, en LA vann seríuna og tapaði svo fyrir Pistons í sjálfum úrslitunum, en ég vil meina að við hefðum tekið Detroit það árið.

Af þeim leikmönnum sem við fengum fyrir K.G. er mest varið í hinn unga og efnilega framherja, Al Jefferson.  Eins er vonandi eitthvað varið í þá Ryan Gomes og Gerald Green (sem vann troðslukeppnina á síðustu All-Star helgi.  Sebastian Telfair er hins vegar hálfgerður vandræðagemlingur og eins er ekki við miklu að búast frá Theo Ratliff, en þeir eru báðir með samninga sem renna úr gildi eftir næsta ár og þarmeð fáum við pláss undir launaþakinu til að krækja í sæmilegan free agent næsta sumar.  Nú tekur semsagt við rebuilding season, með þá Randy Foy, Craig "Cookie Monster" Smith, Al Jefferson, Corey Brewer, Rashad McCants og Ricky Davis í aðalhlutverkum.   Maður ætti að geta fengið ódýra season tickets þetta árið.

NBA nýliðavalið

Ég er í skýjunum eftir að Timberwolves kræktu í Corey Brewer með sjöunda valréttinum í nýliðavalinu í gærkvöldi.  Brewer var einn af lykilmönnum Florida Gators sem sigruðu háskólaboltann síðastliðin tvo ár, en þess má geta að félagar hans úr Gators liðinu Al Horford var valinn þriðji af Atlanta Hawks og Joakin Noah níundi af Chicago Bulls.

Brewer er 6´9 (2.06m) á hæð og getur spilað bæði skotbakvörð og lítinn framherja.  Hann er frábær varnarmaður en getur líka skorað og höndlað boltann í sókn.  Margir spá honum glæstri framtíð í NBA, en bæði Michael Jordan og Kobe Bryant hafa spáð því að hann verði fljótt einn af bestu leikmönnum deildarinnar.  Þá sagði Dwayne Wade eftir draftið í gær að "The teams that could have had the chance to draft him blew it in their girddlefolds.  Teams like Seattle and Milwaukee took a machete to the head by passing on him". 

Vonandi eru því bjartari tímar framundan hjá Minnesota Timberwolves, með þá Corey Brewer, Randy Foye, Rashad McCants og Craig Smith innanborðs.  Svo á eftir að koma í ljós hvað gerist með Kevin Garnett.  Þrátt fyrir að ekkert hafi orðið af treidi fyrir nýliðavalið, halda kjaftasögurnar áfram og maður fylgist spenntur með.

 

Hér er að lokum myndband sem sýnir Corey Brewer "ökklabrjóta" andstæðing sinn í vor.

Verður Kevin Garnett áfram í Minnesota?

Nú er ekki nema vika í nýliðavalið í NBA og spennan farin að magnast.  Eftir enn eitt hrikalegt tímabil hjá mínum eru komnar upp háværar sögusagnir um að Kevin McHale framkvæmdastjóri Timberwolves sé farinn að taka við tilboðum í K.G. sem fram að þessu hefur verið ósnertanlegur þrátt fyrir lélegt gengi liðsins undanfarin þrjú ár.

Það væri vissulega skrítið að mæta í Target Center og sjá engann K.G., en hann hefur verið andlit klúbbsins og stórstjarna síðustu 12 ár og margir vonast til þess að hann verði um kyrrt og að treyja hans verði að lokum hífð upp í rjáfur Target Center.

En það er ekki hægt að horfa framhjá þeirri staðreynd að K.G. er orðinn 31 árs gamall og eftir næsta tímabil getur hann sagt upp samningum sínum og farið frjáls ferða sinna án þess að T'Wolves fái nokkuð fyrir hann.  Það hefur ekki tekist að byggja gott lið í kringum hann, enda er K.G. launahæsti leikmaður deildarinnar og því erfitt að fá góða leikmenn til viðbótar án þess að fara langt yfir launaþakið.
Sumir segja því að það sé best að láta hann fara núna á meðan eitthvað fæst fyrir hann og byggja upp nýtt lið.

Víst er að mörg lið munu bjóða í kappann.  Heyrst hefur að Knicks, Hawks, Warriors og Bulls séu meðal þeirra liða sem sýnt hafa áhuga.  Nú síðast bættist Boston Celtics í hópinn en þeir munu hafa boðið 5. valréttinn í nýliðavalinu ásamt hinum efnilega Al Jefferson og nokkra minni spámenn. Víst er að fyrrum Boston hetjan McHale væri vís með að gera bisness við vin sinn Danny Ainge framkvæmdastjóra Celtics. Einnig eru uppi sögur um að K.G. lendi hjá Phoenix Suns, en þeir myndu senda Shawn Marion til Boston og Minnesota fengi valréttinn plús Al Jefferson.  Það væri vissulega mjög áhugavert að sjá K.G. og Steve Nash spila saman.

Þá eru LA Lakers líka nefndir til sögunnar, en þá bráðvantar að hræra uppí liðinu sínu til þess að halda Kobe Bryant góðum.  Hugsanlega myndu þeir láta Lamar Odom og hinn efnilega miðherja Andrew Bynum í skiptum. 

Draumastaðan væri hins vegar sú að Kobe standi við orð sín og heimti að fá að fara frá Lakers.  Hann væri svo sannarlega velkominn til Minnesota til þess að spila með K.G.   Við gætum látið þá hafa nýliðavalið (nr. 7) og Ricky Davis í staðinn.

Nýliðavalið í ár er annars mjög spennandi og með sjöunda valrétt (plús hugsanlega 5. valrétt Boston ef út í það fer) er líklegt að við löndum mjög góðum leikmanni.  Þeir sem ég hef helst augastað á núna eru framherjarnir Corey Brewer og Joakim Noah frá Flórída og leikstjórnandinn Mike Conley Jr. frá Ohio State.

Það er sem sagt mikil spenna í boltanum núna þetta offseason og maður er við öllu búinn.

P.S. Timberwolves voru um daginn að senda Mike James til Houston fyrir gamla brýnið Juwan Howard.  James olli miklum vonbrigðum á síðasta tímabili þannig að þetta hljóta að teljast góð skipti því okkur sárvantar einhvern hávaxinn vinnuþjark til að hjálpa K.G. down low með fráköst og annað.

Klappstýrur

Fara í taugarnar á mér.  Ég hef aldrei skilið hlutverk þeirra á kappleikjum og satt að segja finnst mér klappstýrur vera yfir höfuð sorglega hallærislegar.  Þrátt fyrir að gera lítið til þess að auka á stemmninguna á kappleikjum, né hafa nokkur áhrif á gang leiksins er þetta fyrirbrigði jafn samgróið Bandarískri menningu og eplabaka og hafnabolti.

Strax í grunnskóla er stelpum kennt að þeirra hlutverk á íþróttavellinum sé að dilla sér hálfnaktar með heimskulegt bros á vör, vera sætar og hvetja strákana áfram með asnalegum píkuskrækjum.

Sem jafnréttissinna og hófsömum femínista blöskrar mér að stelpur láti niðurlægja sig á þennan hátt.  Hvar er sjálfsvirðingin?  Mér verður álíka flökurt í hvert sinn sem ég sé svokallaðar fegurðarsamkeppnir, sem er auðvitað ekkert annað en keppni um hver nær að svelta sig mest, fara í nógu marga ljósatíma, og troða nógu miklu sílíkoni á vissa staði.

Svo er það þessi double-standard sem fer í taugarnar á mér varðandi "klámvæðinguna"...klappstýrurnar mega dilla sér á eggjandi hátt framan í unga sem aldna en guð hjálpi Janet Jackson ef það verður smá "wardrobe malfunction" í hálfleik!

Vesturlandabúar saka múslima um kvennakúgun fyrir það að í þeirra heimshluta eru konur ekki hafðar sem sýningargripir.  En er það ekki álíka mikil kvennakúgun að ala stelpur upp í þeirri trú að eina leiðin fyrir þær til þess að ná langt í heiminum sé sú að fá sér sílíkonbrjóst og klæða sig upp eins og hórur?

Æ...ég biðst forláts.  Ætli ég sé ekki bara svona argur yfir því hvað körfuboltaliðinu mínu hefur gengið illa að undanförnu...það er eitthvað svo ergjandi að horfa á liðið sitt 20 stigum undir þegar lítið er eftir og horfa svo á þessar barbí-dúkkur hoppandi um skælbrosandi veifandi þessum asnalegu pom poms!

Samkvæmt Wikipedia var þetta klappstýrufyrirbæri fundið upp hérna í Minnesota af öllum stöðum.  Fyrsta klappstýran var drengur að nafni Johnny Campbell sem var nemandi við Minnesota-háskóla árið 1898, og fyrsti klappstýruhópurinn var einungis skipaður strákum sem ekki komust í fótboltaliðið.  Það var ekki fyrr en á þriðja áratug síðustu aldar að stelpur sem æfðu fimleika fengu að gerast klappstýrur.  Undir lok fimmta áratugsins voru stelpur hins vegar komnar í yfirgnæfandi meirihluta og í dag er hlutfallið komið upp í 97% stelpunum í vil.  En nota bene þeir fáu strákar sem stunda klappstjórn í dag eru kappklæddir!  Hvað á það að þýða?  Ósanngjörn kynjamismunun segi ég nú bara!

Það er athyglisverð staðreynd að George W. Bush var klappstýra á námsárum sínum í Yale.  Það útskýrir kannski margt!

Ok ég verð víst að viðurkenna að ég hefði nú sennilega svolítið gaman af klappstýrum ef þær væru fleiri svona!           Erhm... og þar með fauk púrítana-röksemdarfærslan hér að ofan útum veður og vind...Úps!       Go Minnesota!  Go! 

 

Man in the Middle

Ég var loksins að ljúka við lestur ævisögu breska NBA körfuboltaleikmannsins, John Amaechi, sem vakti mikla athygli hér vestra um daginn þegar hann kom út úr skápnum, fyrstur NBA leikmanna.  Bókin sem ber titilinn, "Man in the Middle", er afar áhugaverð lesning.  John lýsir uppvaxtarárum sínum í Manchester á englandi, þar sem hann var lagður í stöðugt einelti í skóla vegna stærðar sinnar, litarhátts og fyrir að vera gáfaðari en flestir skólafélagar hans.  Hann hafði aldrei séð körfubolta, þegar hann var plataður á æfingu 17 ára gamall.  Hann var feitur og hafði andúð á íþróttum, en það kom fljótt í ljós að hann hafði mikla hæfileika í körfubolta, og ekki bara vegna hæðar sinnar.  Hann setti sér það gersamlega óraunhæfa takmark að komast í NBA deildina til þess að sanna sig fyrir sjálfum sér og öðrum.  Í bókinni lýsir hann á skemmtilegan hátt hvernig hann náði því takmarki og fyrir körfuboltaaðdáendur er afar upplýsandi að lesa sögur hans frá lífinu í NBA deildinni bakvið tjöldin.  Margar áhugaverðar lýsingar á leikmönnum, þjálfurum, framkvæmdastjórum liðanna og umboðsmönnum.

Umfram allt er þetta þó mannleg saga sem fólk getur lesið án þess að hafa hundsvit á körfubolta, enda fjallar bókin aðallega um lífið og lífsgildin.  John Amaechi starfar nú fyrir góðgerðarsamtök sín á Englandi.  Hann hefur varið tíma sínum og fjármunum sem hann fékk í laun í NBA til þess að byggja aðstöðu fyrir körfubolta-iðkun og félagsmiðstöðvar fyrir krakka á Englandi sem annars eyddu tíma sínum á götunni.  Einnig hefur hann verið talsmaður Human Rights Campaign hér í Bandaríkjunum eftir að hann kom út úr skápnum og tekið þátt í baráttunni fyrir jafnrétti. 

Það vakti töluvert fjaðrafok þegar John kom út úr skápnum og t.d. kom fyrrum NBA stjarnan Tim Hardaway fram í sjónvarpi þar sem hann lýsti yfir hatri sínu á samkynhneigðum með frekar ógeðfelldum hætti.  Ég hvet alla til að kíkja á þetta svar John Amaechi til Tim Hardaway!  Sannur "english gentleman" og frábær fyrirmynd.

Það brugðust fleiri við þessum orðum Hardaways, þar á meðal gamli Star Trek leikarinn George Takei (Zulu) sem sjálfur kom út úr skápnum fyrir ekki alls löngu.  Hann kom fram í kvöldþættinum Jimmy Kimmel Live á ABC sjónvarpsstöðinni með þetta óborganlega "Public Service Announcement"

P.S. Líkt og John Amaechi lýsir því hvernig þetta hatursfulla statement frá Tim Hardaway er í raun jákvætt vegna þess að það opnar augu fólks fyrir vitleysunni og hræsninni í hommahöturunum, vil ég benda á íslenskan hommahatara sem opinberar innræti sitt og hans líka vel og rækilega á bloggi sínu.  Undir fölsku yfirskini "kristinnar trúar" skýtur hann sig og málstað sinn í fótinn hvað eftir annað.  Fólk sem hefur snefil af skynsemi og heilbrigðri hugsun fær andúð á slíkum fyrirlitningarfullum áróðri.  Því hærra sem hann hrópar, því stærri greiða gerir hann okkur "kynvillingunum".

Vil í þessu sambandi líka benda fólki á að lesa þessa grein Þjóðkirkjuprestsins Þóris Jökuls Þorsteinssonar, fyrrum sóknarprests á Selfossi og núverandi "sendiráðsprests" í Kaupmannahöfn þar sem honum er haldið uppi af íslenska ríkinu.

NBA leikmaður út úr skápnum

John Amaechi fyrrverandi miðherji í NBA deildinni hefur nú ákveðið að koma út úr skápnum, fyrstur allra NBA leikmanna. 

Amaechi lék með Cleveland Cavaliers, Orlando Magic og Utah Jazz en lét skóna á hilluna fyrir þremur árum.  Besta tímabil hans var árin 99/00 þegar hann lék með Orlando en þá skoraði hann að meðaltali rúm 10 stig í leik en mest skoraði hann 31 stig í leik á móti Denver Nuggets árið 2000.

Amaechi er ættaður frá Manchester á Englandi og er breskur ríkisborgari.  Hann hafði orðspor á sér um að vera frekar sérlundaður, þurfti alltaf að drekka Earl Gray te fyrir leiki og spjallaði við blaðamenn um heimsspeki.  Á meðan félagar hans spiluðu tölvuleiki í frístundum sínum stundaði John doktors-nám í sálfræði í gegnum fjarnám á milli leikja! 

Viðtal verður við John á ESPN sjónvarpsstöðinni á Sunnudagskvöld en í ævisögu hans sem kemur út í næstu viku, og ber nafnið "Man in the Middle" segir hann m.a. frá andrúmsloftinu í NBA deildinni og viðhorfum leikmanna og þjálfara í garð samkynheigðra.  Ennfremur fjallar hann um samskipti sín við Jerry Sloan, þjálfara Utah Jazz, en hann mun m.a. margsinnis hafa kallað John "faggot".

John Amaechi er einungis sjötti íþróttamaðurinn úr atvinnumannadeildunum í Bandaríkjunum (NFL, NHL, MLB og NBA) sem kemur út úr skápnum og enginn hefur gert það fyrr en eftir að ferlinum lýkur.  Fyrir nokkrum árum kom NFL fótboltamaðurinn Esera Tuaolo úr skápnum og sagði hann þetta um John:

 "What John did is amazing. He does not know how many young kids he has saved. He does not know how many lives he's saved by speaking the truth."

David Stern framkæmdastjóri NBA deildarinnar sagði svo þetta í dag: 

"A player's sexuality is not important.  We have a very diverse league. The question at the NBA is always 'have you got game?' That's it, end of inquiry."

Sjá umfjöllun Sports Illustrated.