Sinfónían er hljómsveitin mín

Ég fór á dásamlega tónleika í gærkveldi.  Sinfóníuhljómsveit Íslands, þjóðargersemi okkar, lék kvikmyndatónlist eftir John Williams.  Þetta voru aukatónleikar og troðfullur salur unnanda góðrar tónlistar og klassískra bíómynda.

Hljómsveitin skilaði sínu af miklum sóma og hef ég þó góðan samanburð, því ég gerði mér tvívegis far til Chicago til þess að hlusta á sama prógramm flutt af Chicago Symphony Orchestra undir stjórn sjálfs meistarans og höfundarins John Williams.  S.Í. gaf þeim í Chicago lítið eftir og það vakti mikla lukku þegar sjálfur Darth Vader mætti í fullum herklæðum á sviðið og stjórnaði the Imperial March.   Sjá myndband af atvikinu á bloggsíðu Halldórs Sigurðssonar!

Sigrún Eðvaldsdóttir fiðlusnillingur fór á kostum í stefi Schindler´s List og brass-deildin fór mikinn allt kvöldið...það þarf sko sterkar varir í þetta.  Stefán Bernharðsson, sem ég man eftir sem polla á lúðrasveitarmótum í gamla daga, er greinilega orðinn fullskapaður "virtuoso" hornleikari og ég viðurkenni að ég dauð-öfundaði hann af djobbinu í gærkvöldi og sé eftir að hafa misst af sóló-tónleikum hans um daginn.

John Williams er raunar töluverður áhrifavaldur í mínu lífi enda var það tónlist hans að þakka að ég fékk áhuga á klassískri tónlist sem barn og ákvað að læra á hið göfuga hljóðfæri franska hornið og reyndi að klóra mig í gegnum horn-konserta Mozarts í gamla daga með misjöfnum árangri.  Það sem ég sé mest eftir í lífinu, hingað til, er að hafa lagt hornið á hilluna...en hver veit nema maður dusti rykið af því einn daginn og gerist brúklegur í lúðrasveitina á nýjan leik.