Játningar eineltisbarns - vídeóblogg

Dr. Phil hver???

Athugasemdir

[Steini (IP-tala skráð) 25.7.2008 kl. 12:57]

Frábært blögg hjá þér Róbert.   Þú stendur uppi sem ótvíræður sigurvegari alls þess sem á undan er gengið. 

[Margrét St Hafsteinsdóttir, 28.7.2008 kl. 02:16]

Vá Róbert, hvað þú ert frábær!   Flott hjá þér að segja frá þessu og vildi ég að sem flestir myndu horfa á myndböndin. Þú ert líka vel máli farinn.   Það væri gott ef þetta fólk myndi nú biðja þig afsökunar.

Æskuvinkona mín á Selfossi varð fyrir miklu einelti. Ég flutti á Selfoss þegar ég var 10 ára og við urðum fljótt miklar vinkonur. Ég tók alltaf upp hanskann fyrir hana og varði hana með kjafti og klóm bókstaflega.  Hún á erfiða lífsreynslu að baki en hefur klárað sig vel frá henni.

Það er gott hvað þú hefur komist vel frá þessu enda ertu einstaklega skynsamur að upplagi greinilega. En ég varð mjög pirruð fyrir þína hönd að hlusta á frásögnina og ég vona svo sannarlega að frændi minn hafi ekki tekið þátt í eineltinu. Ef svo er þá skal hann fá að heyra nokkur vel valin orð frá mér.  Endilega láttu mig vita ef hann var einn af gerendunum.

Ég hef sjálf aldrei lagt í einelti en varð fyrir leiðindum á tímabili þegar ég var krakki, en ekki í langan tíma sem betur fer.  

Eldri strákurinn minn lenti í svolitlu basli í grunnskóla en ég og pabbi hans tókum á því eins og hægt var, en verra var að eiga við kennarana en krakkana sem er auðvitað hrikalegt mál.  

En hefur eitthvað af því fólki sem lagði þig í einelti haft samband við þig eftir þetta videóblogg?   Annað.........ætlarðu að vera hér á landinu á Gay-pride? 

[Róbert Björnsson, 28.7.2008 kl. 04:59]

Takk fyrir hlý orð Margrét!   Nei, frændi þinn er al saklaus af þessu hehe...við vorum reyndar aldrei í sama bekk og áttum þ.a.l. frekar lítil samskipti...en hann virkaði alltaf á mig sem ágætis náungi þó svo ég hafi ekki beint þekkt hann.

Það var nú ekki ætlunin með þessu bloggi að fara fram á neinar afsökunarbeiðnir...þetta er búið og gert og í raun afgreitt mál af minni hálfu.  Þar að auki efast ég um að nokkur af þessum bekkjarfélögum mínum hafi séð þessi vídeó enda ekki margir sem fylgjast með þessu bloggi að staðaldri held ég og mér sýnist að einungis um 30 manns hafi horft á þessi vídeó enn sem komið er...maður er soddan "kúkur í lauginni" hehe  

En ætli ástæðan fyrir því að ég ákvað að segja frá þessu sé ekki sú að þetta var og er enn svo rosalega algengt og maður getur ekki annað en hugsað til baka og fillst reiði þegar maður heyrir um svona mál eins og upp kom um daginn...ég var ekki sá eini í mínum bekk eða árgangi sem lentu í þessu...alls ekki...sumir lentu enn verr út úr þessu en ég.  

Það versta er að þetta er látið viðgangast...skólakerfið er máttlaust og foreldrarnir jafnvel ýta undir þetta!  Börnin læra jú það sem fyrir þeim er haft...og maður sér það nú á mörgu fullorðnu fólki að það er ekki góðar fyrirmyndir.  Þegar ofbeldi á heimilum, frekja og yfirgangur í þjóðfélaginu almennt, skortur á virðingu, ókurteisi og tillitsleysi við náungan eru þau gildi sem höfð eru í heiðri...þá er einfaldlega ekki von á góðu. 

Því miður eru margir kennarar alls ekki starfi sínu vaxnir og margir sem sinna því ekki af hugsjón heldur í sumum tilfellum einungis af því þeir fá ekki vinnu við neitt annað.  Starfið er að vísu vanþakklátt og illa borgað því miður...eins mikilvægt starf og þetta nú er...að mínu mati jafnvel eitt allra mikilvægasta starfið í samfélaginu og bráðnauðsynlegt að í það fáist vel menntað og hæfileikaríkt fólk sem vill sinna því af fullum krafti og lætur sér varða um velferð og velgengni nemenda sinna.

En svo ég svari loks síðustu spurningunum þínum þá er er svarið við þeim báðum nei... enginn haft samband, enda átti ég ekki von á því og er alveg sáttur við það   en hitt er ég síður sáttur við...að missa af Pride hehe...en ég mætti nú hér í Minneapolis og það verður að duga þetta árið   (það er reyndar vídeó frá því hér neðar á síðunni)

[Margrét St Hafsteinsdóttir, 28.7.2008 kl. 11:48]

Takk fyrir þetta Róbert.  Mér fannst svosem ólíklegt að frændi minn tæki þátt í ofbeldi gegn öðrum, hann er einstaklega góður einstaklingur Mér finnst að fleiri þyrftu að skoða þessa myndbönd þín.   Síðasta myndbandið er líka flott og gaman að því hvað þú stendur þig vel í náminu.  Hvað ertu annars kominn langt með námið og hvaða gráður ertu kominn með?  Á íslensku takk

[Heiða B. Heiðars, 28.7.2008 kl. 12:41]

Flott hjá þér ..að segja frá og hafa náð að snúa særindum upp í sigur.

[Anna Benkovic Mikaelsdóttir, 28.7.2008 kl. 16:31]

Takk Róbert fyrir að deila þessu og vera svona flottur

[Guðný Einarsdóttir, 28.7.2008 kl. 16:51]

Frábært blogg,þú ert algjör hetja,

Takk fyrir..

[Martha Elena Laxdal (IP-tala skráð) 28.7.2008 kl. 17:21]

Fékk link á þig frá margréti og hlustaði á vídjópistilinn meðan ég pakkaði niður bollum og diskum í eldhúsinu. Frábært að hlusta á þig og attitjúið þitt er bara flott : Don´t look back in anger!

Flestir hafa sennilega lent í einelti eins og þú segir í mismiklum mæli, hjá mér var það vegna þess að ég var með exem og gleraugu - pælið í því! En flestir ná sér og verða sterkari fyrir vikið en engu að síður þarf að fylgjast betur með í skólunum og heima svo einelti nái ekki að predispósa fólk fyrir þunglyndinu sem getur hrifsað það í gröfina. Það þarf eins og ég sagði á einhverju blogginu að setja þessa lífsleikni-áfanga allt öðruvísi upp og miða að því að börn og unglingar geti þroskað með sér aukinn hæfileika til að setja sig í spor annarra og þá sérstaklega læra um eigin tilfinningar. Þessi tilfinningavinna mætti gjarna halda áfram þegar komið er í grunnskólann en því miður virðist þessi þáttur detta upp fyrir strax og úr leikskóla er komið. Þeir sem þekkja sínar tilfinningar vel eiga auðveldara með að setja sig í spor annarra og í kjölfarið gerir maður sér betur grein fyrir því hvað framkoma manns hefur mikil áhrif í umhverfinu. Fullorðnir eru líka sekir um eineltishegðun, t.d. á vinnustöðum og það þarf að gera rask í því að opna þessar umræður mun betur.

Til hamingju með námsárangurinn og stöðu þína í dag take care,

kv. Mel

[Kristinn Theódórsson, 28.7.2008 kl. 17:24]

Takk fyrir mig Róbert.

Þetta var átakanleg og einlæg lýsing á einelti, slíkt hef ég prófað sjálfur, en þó ekki í þessu mæli sem þú ert að lýsa.

Ég og lúðafélagar mínir í grunnskóla forðuðumst skólalóðina eins og við gátum síðustu árin til að lenda ekki í útistöðum við erfiða krakka og allir hugsum við til baka með hryllingi til grunskólans sem við gengum í, einmitt að hluta til vegna veiklulegra kennara sem ekki einu sinni gátu verndað okkur í tímum.

Ég hef síðan hitt nokkra þeirra sem gerðu mér lífið leitt og þeir hafa jafnvel beðist afsökunar og sagst sjá mikið eftir hlutunum.

En mér finnst gott hjá þér að gera þetta svona upp, fyrir sjálfan þig og aðra. Vonandi hjálpar þetta einhverjum.

mbk, 

[Róbert Björnsson, 29.7.2008 kl. 16:14]

Kærar þakkir fyrir að nenna að glápa á þetta og fyrir góð komment, öll sömul!

Ég held að það sé mikilvægt að reyna að halda umræðunni um einelti gangandi með einhverjum hætti og þetta var mín leið til að leggja smá salt á vogarskálarnar í því samhengi.  Mér fannst líka mikilvægt að koma því til skila að það er "líf eftir eineltið"... og það sem gerðist í gær er enginn mælikvarði á hvað getur gerst á morgun.  Það er hægt að komast frá þessu sem sterkari einstaklingur og á endanum getur enginn haldið þér niðri nema þú sjálfur!

[Margrét St Hafsteinsdóttir, 29.7.2008 kl. 17:11]

Já það er gott að fólk er búið að koma og skoða þetta hjá þér Róbert Ég vildi hinsvegar að miklu fleiri kæmu   En gangi þér allt í haginn

[Skarphedinn (IP-tala skráð) 29.7.2008 kl. 17:49]

Vel gerður pistill hjá þér Róbert!  Merkilegt að við erum búnir að þekkjast núna í mörg, mörg, mörg ár og ég í raun vissi aldrei þetta allt saman.  Þú hefur nefnt þetta endrum og eins en maður bara grunaði ekki hversu djúpt og umfangsmikið þetta einelti var.  Sem sýnir hvað þolendur geta grafið svona djúpt :-(  Gott að þú ert að koma út úr þessu betur en margir aðrir, vona að aðrir þolendur skynji að þetta er ekkert einsdæmi og hægt er að koma frá svona löguðu (misskaddaður, ef svo má illa að orði koma).

Ég lenti í svipuðum aðstæðum, þó alls ekki eins lengi né eins miklu og þú.  Endaði á því að ég sagði henni mömmu frá einhverju atvikinu eftir íþróttir og hún lét þá heyra það hjá skólanum og stráksi (man ekki einu sinni hvað svín það var og er bara alveg sama núna) var látinn dúsa á varamannabekknum í kannski tvo, þrjá leiki (fótbolti eða handbolti, man ekki hvort). 

Einhverjir þrír vinir hans komu svo til mín hundfúlir og "skömmuðu" mig fyrir að koma honum í klandur en ég sagði þeim að hann gæti sjálfum sér um kennt.  Svo var maður bara látinn í friði eftir það.  Hmmm, kannski er það ástæðan fyrir því af hverju maður gjörsamlega hatar allar bolta íþróttir núna ;-)  (nei, nei, ég man það að mér þótti boltinn í sjónvarpinu alltaf hundleiðinlegur, og tók tíma frá teiknimyndunum :-) ).

Nú þegar maður er búin að eiga heima hér í Brandararíkjunum þetta lengi þá fattar maður þetta grín með "the used-car salesman" týpuna ... flestir af þessum skítbuxum hafa starfað (og einhverjir starfa enn) sem seljendur notaðra bíla.  Og mér er alveg sama undan hvaða drulluháleystum þetta pakk kemur!  Ég hlæ að því og ulla á þessa kúkalubba!

[Róbert Björnsson, 29.7.2008 kl. 19:39]

Hey, það var annaðhvort að grafa þetta upp núna eða að geyma þetta þangað til ævisagan kemur út, hehe.  

No comment á "the used-car salesman týpuna"   á einhverju verða vondir að lifa

[Róbert Björnsson, 29.7.2008 kl. 19:43]

[Steini (IP-tala skráð) 29.7.2008 kl. 19:57]

Ég held að Skarpi hafi þarna hitt naglann á höfuðið.   Gerendur eineltis eru yfirleitt "want to be" típu einstaklingar.   Bílasalar td.   

[Gylfi Gylfason (IP-tala skráð) 30.7.2008 kl. 00:44]

Flott hjá þér en ég veit um hvað þú ert að tala og það var gott að heyra þetta frá þér.  Það sem drepur mann ekki gerir mann sterkari og þú hefur unnið vel úr þínum spilum.

[Ragnhildur (IP-tala skráð) 30.7.2008 kl. 23:20]

Þetta er allt saman svo rétt hjá þér og greindarlega mælt.

Þú ert frábær.

Ég var nú bara hætt að telja hversu oft ég kinkaði kolli þér til samþykkist.

Er sammála þessum hér að ofan sem tala um típuna sem þykist vera allt og geta allt og tekur minnimáttar fyrir - endar svo sem bílasali. Fjölmörg dæmi því að lútandi.

[Margrét St Hafsteinsdóttir, 31.7.2008 kl. 00:50]

Bara svona að kíkja á kommentin hérna.  Góð komment frá fólki

[Heimir Tómasson, 31.7.2008 kl. 23:29]

Einfalt mál: I bow to you, my liege.

Ég þekki einum of vel umhverfið sem þú talar um þarna. Ég var í gaggó þegar dómsmálaráðherrann var á Austurvelli og (mis)hæfir staðgenglar voru við völd. Eineltið þekki ég einnig en alls ekki í eins miklum mæli og þú gefur upp.

Róbert, þú ert maður mikill fyrir þessa frásögn.

Takk.

[Róbert Björnsson, 1.8.2008 kl. 04:50]

Takk öll aftur fyrir góð komment

Já, Heimir, þessi stofnun var þvílíkt nuthouse!  

[Bumba, 1.8.2008 kl. 17:11]

Blessaður karlinn minn, það þarf hugrekki til þess arna. Til hamingju með sjálfan þig, þú ert lengra kominn enn þú heldur. Gangi þér allt í haginn vinskapur. Með beztu kveðju.

[sara arnarsdóttir (IP-tala skráð) 4.8.2008 kl. 13:38]

Kæri Róbert minn.  Þú ert aðdáunarverður að koma fram og segja frá reynslu þinni, þetta rifjaði sannarlega upp nokkrar misgóðar minningar af skólagöngu okkar saman.  Þú varst alltaf svo almennilegur, kurteis og ljúfur og ert það greinilega ennþá.  Ég vona að þetta muni gagnast mörgum bæði gerendum og þolendum eineltis.  Ég skil hvað þú ert að tala um þar sem ég tilheyrði þessum hóp aldrei og leið illa allan tíman í skólanum þarna líka.  Það var ótrúleg frelsistilfinning að ganga út úr gaggó í síðasta sinn og þurfa aldrei að fara þangað fram tilneyddur.  Við vorum líka saman í 10 bekk í hægferðinni þar sem ég var lág í stærðfræði og flokkað var eftir einkunn í því.  Þarna fékk maður enga kennslu eins og þú segir og var settur með þeim sem ekki lærðu neitt og áttu við ýmisleg vandamál að stríða og upplifði niðurlægingu vegna þess.  Ég var einnig sett í sérkennslu vegna stærðfræði örðugleika.  Þarna voru aðallega þroskaheft börn og niðurlægingin var gífurleg fyrir mann auk stríðninar að fara úr barnaskóla yfir í sérkennsluhúsið vegna þessa.  Ég held að það sé rétt hjá þér að kerfið verður að virka þannig að allir taka saman á eineltinu og þetta þarf að vera opin umræða.  Kennarar bera mikla ábyrgð líka þar sem það eru þeir sem horfa upp á þetta í skólastofunni árum saman eins og í okkar tilviki og vita alveg hvað er í gangi.  Það virðist vera að þeir sem eru góð og ljúf börn lendi frekar í þessu, þeir sem ekki berja frá sér.  Viðhorfið og ráðleggingar sem maður fékk við einelti á þessum tíma var líka þannig að láta sem ekkert væri og þá yrði maður frekar látin í friði en það reyndist víst ekki svo.  Það er erfitt að lenda í einelti og sú reynsla fylgir manni alla tíð.  Ég harma það svo að þú skildir lenda í þessu.  Þú ert greinilega sterkur karakter og hefur náð að vinna mikið úr þessu.  Það hef ég líka gert, maður getur fyrirgefið sumum en öðrum síður þrátt fyrir að maður óski þeim alls hins besta.  Ég er sannfærð um það að þetta eigi eftir að verða mörgum til góðs og vona að sem flestir sjái þetta og hafi gagn af.

Bestu kveðjur Sara Arnarsdóttir

[Róbert Björnsson, 5.8.2008 kl. 05:51]

Kæra Sara,  takk kærlega fyrir þessi góðu og uppbyggjandi orð!  Já, við deilum sjálfsagt mörgum svipuðum minningum frá þessum árum og margar þeirra eru ekkerst sérlega gaman að rifja upp, en þó voru auðvitað góðar stundir inn á milli og þegar öllu er á botninn hvolft þá erum við að minnsta kosti reynslunni ríkari!   Við getum örugglega verið sammála um að þessi ár hafi kennt okkur ýmsar lexíur sem hafa sjálfsagt komið okkur vel síðar á ævinni.  Verðum við ekki að líta á þetta þannig að þessi tími hafi verið okkur lærdómsríkur og þroskandi á vissan hátt þrátt fyrir allt?  

Þegar upp er staðið getum við borið höfuðið hátt og verið stollt af því að við létum ekki bugast og neituðum að láta beygja okkur til þess að falla í normið.  Eftir stöndum við sem heilsteyptari persónur með hreina samvisku.  Mig grunar nefnilega að sumum jafnaldra okkar fynnist ekkert auðveldara að rifja upp þessi ár en okkur!

Kærar kveðjur

[Sara Arnarsdóttir (IP-tala skráð) 5.8.2008 kl. 09:56]

Já Róbert ég held að það sé rétt hjá þér að það sé ekkert auðveldara fyrir mörg þeirra að rifja þetta upp en til þess að læra af reynslunni er alltaf gott að líta yfir farin veg og sjá hvað hefði mátt betur fara og hvað maður getur nýtt sér til að gera sig að betri manneskju.  Ég er mikið búin að hugsa um þetta eftir að sjá myndbandið þitt og mér finnst svo merkilegt að vita ekki hvað þetta var slæmt hjá þér því að maður var svo upptekin af eigin vanlíðan.  Ég man svo vel eftir öllum mígreniköstunum sem þú gast ekki stundað skólann vegna og nú veit maður ástæðu þess.  Þetta er sannarlega ábending til foreldra því að svona nákvæmlega eru oft einkenni eineltis

Þessi ár voru jú sannarlega lærdómsrík og margar góðar stundir inn á milli sem betur fer og þetta háir mér á engan hátt í dag.  Ég þakka þér fyrir þetta vandaða vídeoblogg.  

kærar kveðjur

Sara Arnarsdóttir

[Ósk (IP-tala skráð) 6.8.2008 kl. 20:44]

Sæll Róbert,

Mig langar til að þakka þér fyrir þessa frásögn.  Ég hlustaði af athygli og um leið rifjaði upp minningar frá þessum tíma.  Ég er gamall árgangafélagi þinn á Selfossi og heiti Ósk, veit ekki hvort þú mannst eftir mér.  Sjálf man ég eftir þér sem feimnum strák sem þjáðist af mígreni.  Frásögn þín er lærdómsrík og á erindi til allra, ég vona að sem flestir hlusti á. 

Gangi þér allt í haginn, kveðja, Ósk

[Róbert Björnsson, 7.8.2008 kl. 20:15]

Takk fyrir þetta Ósk!  Jú, ég man eftir þér.  

Ég gerði eiginlega ekki ráð fyrir því að svo margir af mínum gömlu skólafélögum ættu eftir að sjá þetta vídeóblogg...en "the word seems to have gone around" og ég hef verið að fá slatta af tölvupóstum undanfarna daga sem mér þykir mjög vænt um og mun reyna að svara eins fljótt og ég get.

Ég verð að viðurkenna að í gær fékk ég hálfgerða bakþanka yfir því að hafa sett þetta á netið...  eiginlega svolítið feimniskast...  en það er of seint núna að hafa áhyggjur af því.  Þetta er það sem það er... og ég hef bara fengið góð viðbrögð þó svo einhverjum finnist þetta örugglega asnalegt...en þeir mega þá bara hlægja að þessu.

Bestu kveðjur

[Valsól (IP-tala skráð) 7.8.2008 kl. 23:53]

Var að hlusta á videobloggið þitt og mig langar bara að þakka þér fyrir að deila þessu.

[Elín Helgadóttir, 8.8.2008 kl. 17:57]

Vá....  þessi frásögn snart mig.

Þakka þér fyrir að deila henni með okkur.

[Róbert Björnsson, 10.8.2008 kl. 07:29]

Takk ligemode Valsól og Elín!   og Galdrakall ekki amalegt að vera klappaður upp hahaha

[Viðar (IP-tala skráð) 10.8.2008 kl. 19:23]

Þetta er snilldar vel gert hjá þér!

Ég verð að viðurkenna að þetta vekur upp mikla reiði hjá mér, því ég kannast við margt sem þú lýsir þarna úr mínu eigin lífi.

Reiði mín er augljóst merki um að ég hef ekki gert upp þessi mál.

Regnbogabörn eru því miður greinilega ekki alveg að standa sig í PR málum, ég hef tvívegis sent þeim email (með mjög löngu millibili) en ekkert svar fengið.

Ég hef aldrei talað um mína reynslu við neinn. Mér finnst tilhugsunin um það ein og sér niðurlægjandi. Ég sé ekki hvernig það á að hjálpa mér eða e.h. öðrum að velta sér upp úr neikvæðum hlutum eða rifja upp aumustu augnablik lífsins.

Ég hef miklu meiri áhuga á að vita hvernig þeir sem lennt hafa í einelti díla við reiðina og óttan við annað fólk. Hvernig byrjar maður að treysta fólki aftur ? Hvernig tekst að brjóta niður múrana ?

[Róbert Björnsson, 10.8.2008 kl. 23:12]

Sæll Viðar,

Það er svekkjandi að heyra að Regnbogabörn hafa ekki svarað þér... ég var að vona að það væru öflug og virk samtök en ég verð að viðurkenna að ég hef ekki haft nein samskipti við þau og þekki lítið til þeirra annað en það sem ég hef séð í fjölmiðlum.

Varðandi reiðina að þá er hún ósköp eðlileg og hvorki hægt né æskilegt að bæla hana niður.  Fólk er auðvitað misjafnt og því mismunandi hvernig fólki reynist best að horfast í augu við þessar tilfinningar og vinna úr þeim.

Fyrir mig var fyrsta skrefið að skilja og losa mig við reiðina gagnvart sjálfum mér.  Að hætta að hugsa um hvað ég hefði getað gert öðruvísi og sætta mig við sjálfan mig.  Það er held ég oft stærsti þröskuldurinn.  Þegar það tekst og sjálfstraustið vex þá kemstu í raun um að þú ert sterkari einstaklingur en gerendurnir.

Reiðin út í gerendurnar fjaraði út í kjölfarið hjá mér og þess í stað fór ég hálfpartinn að vorkenna þeim...ég veit að það hljómar skringilega... en eins og Mr. T orðar það..."I pity the fool"

Þér er velkomið að senda mér póst ef þú vilt spjalla nánar.

[Janus, 11.8.2008 kl. 23:16]

Sæll Róbert!

Já þú hefur heldur betur hrært upp í okkur gömlu bekkjarfélögum, það var líka komin tími til. Mig langar að þakka þér fyrir póstinn sem þú sendir mér, gott ef hann sló ekki aðeins á samviskubitið. Mér finnst líka frábært ef fleiri af okkur gömlu eru að hafa samband við þig.

Ég stalst líka til að horfa á þetta aftur :) Svo þú hefur tvöfalt uppklapp :)

Þú ert alveg frábær.

Kær kveðja og sjáumst!

Janus

[Binni (IP-tala skráð) 28.9.2008 kl. 12:35]

Sæll Róbert,  Ég man ennþá vel eftir því þegar við vorum að byrja að lenda í þessu saman í grunnskóla.  Þá var þetta á byrjunarstigi og leitt að heyra að þetta skyldi verða svona gróft eftir að ég flutti burt.  Ég þekki einelti vel af eigin raun og eftir að ég flutti í bæinn þá var ég í hópnum hans Kristinns hér að ofan þar sem við vorum í raun fórnarlömb lélegs skóla, svipað og að hluta til hjá þér.  Mér finnst það sem þú hefur að segja um þetta sýna mikið hugrekki og frábært að heyra að þú sért heill eftir þetta.  Ég lenti í því sama og þú eftir að ég var eldri, átti erfitt með félagslegan þroska og var á tímabili með félagsfælni, sem er að mikly leyti farin, en mun líklega aldrei hverfa að fullu.  Ég hef gríðarlegt álit á því fólki sem hefur styrk til þess að ganga vel í lífinu eftir svona og tek ég því hattin ofan fyrir þér.  Gangi þér áfram sem allra best :)

[Hrefna Gunnarsdóttir (IP-tala skráð) 22.12.2008 kl. 08:52]

Sæll, Róbert.

Vídeóbloggið þitt snerti viðkvæmar taugar hjá mér.  Lenti sjálf í eineldi sem krakki, líkamlegu og andlegu og það var ekki fyrr en ég varð 23 ára, þegar ég fór á tölvubraut Iðnskólans, að mér fannst ég jafningi.

Frábært hvað þú tekur flott á þessu.  Ég er ekki alveg jafn heppin, er ennþá bitur og á erfitt með að hitta fólk frá þeim tíma sem eineltið stóð yfir.  Hef líka upplifað það að vilja ekki fara t.d. á reunion af ótta við að hitta þetta fólk.  N.B. ég er 39 ára.

Gangi þér vel áfram!

Kveðja;  Hrefna Gunnarsdóttir

[Hrönn Sigurðardóttir, 22.12.2008 kl. 10:40]

Gangi þér vel Róbert!

Jólakveðja frá Selfossi 

[Edda Björk Hafstað Ármannsdóttir, 22.12.2008 kl. 13:16]

Elsku besti Róbert, Ég var að sjá þetta vlog fyrst núna. Mikið vildi ég óska þess að ég hefði þekkt þig á þessum árum (ég er kannski nokkrum árum eldri, veit ekki). Það hefði kannski breytt einhverju fyrir mig ef ég hefði fattað að ég var ekki sú eina sem verið var að rústa með einelti. En ég var bara sannfærð um að ég væri aumingi (fokk... ég var kölluð það reglulega af báðum foreldrum mínum heima líka), feit, ljót og vitlaus (þótt ég væri ALLTAF með hæstu einkunnirnar). Málið er bara það að það var framið á mér sálarmorð daglega á mikilvægasta félagslega þroskaskeiði mínu. Enn þann dag í dag er ég með áhyggjur af því að öðrum líki ekki við mig og verð alltaf soldið hissa ef ég fæ hrós. Svo verð ég sár ef ég fæ ekki hrós þegar ég á von á því. Mörg önnur dæmi eru til. Ég er með mjög marga veikinda daga og einnig kvíða (sem farinn er að bitna alvarlega á magasýrunum á seinustu árum), framtaksleysi, ég er framtaksheft og mjög fljót að hætta við eitthvað ef á móti blæs, Hef undanfarin ár tekið MJÖG hart á því innan fjölskyldunnar minnar ef ég finn eitthvað í líkingu við "árás" hætti tildæmis umsvifalaust barnapössun ef eitt styggðaryrði fellur, strunsa umsvifalaust út. Held að þetta sé einhvernskona "survival strategy".

Ég hef samt mikið pælt í hvað sé eiginlega að MÉR fór meira að segja í ADHD greiningu fyrir nokkrum árum, niðurstaðan var að ég væri og klár til að geta verið með ADHD. Gettu hvað... tók því sem höfnun :)  EN núna á kannski svona síðustu 1-2 árum eða svo er ég farin að sjá að lífið er og stutt til annars en að vera maður sjálfur og reyna að njóta þess á eigin forsemdum. Það er þess virði. Ég tek sénsa ég er þessi kaldhæðna, og fyndna, drykkfelldi lausláti daðrarinn, skrýtna, ég er ég sjálf týpan sama hvað aðrir segja. Ég fer í ósamstæða sokka ef ég vil. En ég á eftir að gera magt áður en ég mæti á grunnskóla reunion. Til dæmis allt. Unglingurinn í sjáfri mér er bara í fyrsta sæti núna og það eru bara vextirnir af innistæðunni. Höfuðstóllinn er óhreyfður enn, og ef hann verður einhverntíma tekinn út á er það eiginlega ekki mitt vandamál þótt einhver fái samviskubit.

Ég kommentaði á blog hjá þér 28.9.08 (E)

Ég vil óska þér gleðilegra Jóla með óskum um hamingjuríkt komandi ár. Ef þú ert á einhverntíma staddur í Reykjavík þá væri gaman ef þú hefðir samband. Með kveðju Edda.

[Róbert Björnsson, 22.12.2008 kl. 18:01]

Hrefna: Takk fyrir kveðjuna og gaman að heyra í fellow tölvara úr IR!   Þú hefur þá væntanlega verið aðeins á undan mér...ég var þarna 95-98.  Hvað svo sem má segja um I.R. að öðru leyti þá fannst mér mórallinn allavega yfirleitt nokkuð góður...og við nördin náðum ágætlega saman. :)   Varðandi eineltið þá getur það vissulega tekið langan tíma að vinna úr þeim sálarflækjum sem því tengist og það getur reynst miserfitt.  En það er bannað að láta þetta lið komast upp með að eyðileggja fyrir sér lífið...það er meira virði en svo!

Hrönn:  Takk sömuleiðis og bestu jólakveðjur til þín líka!

Edda Björk:  Kærar þakkir fyrir þetta góða innlegg - Já ég vildi sömuleiðis að við hefðu þekkst á þessum tíma.  Eg kannast vel við hversu erfitt það getur verið að taka hrósi og höfnun á eðlilegan hátt...það blundar ennþá í manni svolítil minnimáttarkennd stundum.  En veistu, við höfum enga ástæðu til þess að skammast okkar...síður en svo!  Við erum svo sannarlega jafn mikils virði og hver annar, þó svo reynt hafi verið að telja okkur trú um annað í gamla daga.  Endilega haltu áfram að vera unglingur og fyrst og fremst þú sjálf!   Það væri gaman að hittast og spjalla næst þegar ég verð staddur á landinu.

Bestu jólakveðjur til þín og megi nýja árið verða okkur öllum gæfuríkt!

[Þorgerður Ösp Arnþórsdóttir, 17.1.2009 kl. 20:04]

takk, ég held að ég hafi engu við að bæta við eineltisvídeóin.

ég lenti í næstum því nákvæmlega sömu reynslu og þú, næstum upp á hár, enda var ég staðsett í hveragerði.

enn og aftur, takk!

[Róbert Björnsson, 17.1.2009 kl. 21:34]

Takk sömuleiðis Þorgerður!  Þetta er algengara en nokkur vill viðurkenna en loksins er umræðan að opnast og fólk er farið að þora að stinga á þessu tabú kýli á þjóðarsálinni.

Gangi þér vel með allt þitt.