TCAS sannar gildi sitt enn á ný

Þegar flugmálayfirvöld í Bandaríkjunum lögðu það til að árekstrarvarar (Traffic Collision Avoidance System) yrðu staðalútbúnaður í öllum flugvélum mætti það mikilli andstöðu frá ýmsum aðilum.  Flugumferðarstjórar mótmætlu harðlega og sögðu kerfið taka stjórnina og ábyrgðina úr sínum höndum og flugmenn voru á báðum áttum því þeir vissu ekki hvort þeir ættu að hlusta á viðvörunarkerfi árekstrarvararns eða flugumferðarstjórann ef þeir fengju misvísandi skilaboð.  Ennfremur voru flugvélögin mjög óhress með að þurfa að borga fyrir þennan dýra útbúnað, en kostnaðurinn við að installa þessu gat hlaupið á $25,000 til $150,000 per unit og því var þetta mjög stór biti fyrir flugfélögin sem bentu á að þessar græjur hefðu ekki einu sinni sannað gildi sitt. 

Það var loks árið 1993 að FAA fyrirksipaði að allar stærri vélar (með fleiri en 30 sæti eða Maximum Takeoff Weight yfir 15 tonn) yrðu að vera útbúnar árekstrarvara.  Enn þann dag í dag eru minni vélar (þ.m.t. einkaþotur) ekki skildaðar til að vera útbúnar TCAS og dregur það verulega úr flugöryggi.

TCAS virkar þannig að flugvélar senda frá sér útvarpsmerki úr svokölluðum Mode-S Transponder sem inniheldur upplýsingar um staðsetningu, hæð og hraða og fljúgi vélar of nálægt hvor annari fá flugmenn viðvaranir eða fyrirmæli um að hækka/lækka flugið.  TCAS er reyndar orðið gömul og frekar úreld tækni og bíða menn nú eftir að ADS-B kerfið taki við (Automatic Dependant Surveillance-Broadcast) en það byggir á staðsetningarákvörðunum með hjáp GPS og mun gefa bæði flugumferðarstjórum og flugmönnum mun betri yfirsín yfir traffík á svæðum utan ratsjárþjónustu.

 

Svona lítur vinnuaðstaða flugrafeindavirkjans út; gaman að testa TCAS

 

 

 

 

 

 

Mínútu frá árekstri

Örvæntingarfullt útspil

Valið á Söruh Palin sem varaforsetaefni McCain virðist vera örvæntingarfull og tækifærissinnuð tilraun til þess að ná til kvenkyns kjósenda (sem samkvæmt nýjustu skoðanakönnunum einungis 34% ætla að kjósa McCain) og jafnvel er ætlunin að reyna að ná til þeirra kvenna sem studdu Hillary Clinton.  En haldi Repúblikanar að vel gefnar jafréttissinnaðar konur og femínistar komi til með að kjósa þetta bimbó, sem helsta afrek er að hafa lent í öðru sæti í Miss Alaska árið 1984... bara af því að hún er kona...þá skjátlast þeim hrapalega.  Stuðningskonur Hillary hafa meiri sjálfsvirðingu en svo að kjósa afturhalds-grybbu sem er á móti grundvallar kven-réttindum og er lífstíðarmeðlimur í NRA.  

Það er deginum ljósara að Sarah þessi hefur enga reynslu og væri algerlega vanhæf til þess að sinna starfi "Commander in Chief" og með tilliti til þess að McCain er að verða 72 ára og raunverulegur möguleiki á að varaforsetinn gæti orðið að taka við á einhverjum tímapunkti, yrði hann forseti, er það skelfileg tilhugsun fyrir marga, þ.á.m. íhaldssamra Repúblíkana sem hvað mest hafa talað um reynsluleysi Obama, að þessi innihaldslausa fegurðardrottning yrði forseti Bandaríkjanna!

Það eru litlar líkur á að þetta vanhugsaða og áhættusama útspil eigi eftir að skila McCain því sem hann vonast eftir og mér er léttir að hann valdi ekki fylkisstjórann "minn" Tim Pawlenty, því hann hefði allavega getað gert kapphlaupið mjótt á mununum hér í Minnesota þrátt fyrir að hafa staðið sig hörmulega sem fylkisstjóri.

Hver er Sarah Palin?

Stórkostleg ræða! Ameríski draumurinn lifir!

Obama fellst á útnefningu

Ræðusnillingar í Denver

Það hefur verið hrein unun að fylgjast með hverri snilldar ræðunni á fætur annari á flokksþingi Demókrata og hér er þrjár þeirra:  "keynote" ræða Mark Warner fyrrum fylkisstjóra Virginíu, þá innlegg frá John Kerry og loks Billarinn sjálfur.   *Uppfært: var að bæta Joe Biden í hópinn*

Mark Warner

John Kerry

Bill Clinton

Joe Biden - næsti varaforseti Bandaríkjanna

Demókratar útnefna Obama

Forsetafrúin

Hillary hvað???  Michelle Obama hélt kyngimagnaða ræðu á flokksþingi demókrata í Denver í gærkvöldi.  Hlustið og hrífist!

Teddy Kennedy flutti líka hjartnæma ræðu.

Obama-Biden 08

Joe Biden á eftir að verða glæsilegur varaforseti.  Hann mun örugglega hjálpa til með að sameina demókrata á landsþinginu sem hefst í Denver á mánudaginn og harðir stuðningsmenn Hillary munu eflaust verða ánægðir með Biden...enda er hann nokkurs konar karlkyns útgáfa af Hillary sem höfðar vel til hvítra miðaldra "working class" kjósenda.  Ekki skemmir það fyrir Biden að vera húmoristi mikill og hann á það til að missa út úr sér gullkorn sem stundum hafa reyndar komið honum í vandræði...en hann verður þó ekki jafn þurr og leiðinlegur kandídat og Evan Bayh eða Tim Kaine hefðu sennilega orðið.  Eini alvöru mínusinn í mínum augum við Biden er að hann er kaþólikki...en þrátt fyrir það styður hann rétt kvenna til fóstureyðinga, fær 90% einkun hjá mannréttinda-samtökunum ACLU og 89% einkun hjá HRC réttinda-samtökum samkynhneigðra.  Spurning hvort honum verði neitað um "communion" rétt eins og John Kerry um árið.

Varaforsetaefni Obama

Í tilefni dagsins

Getur maður varla annað en flaggað... ef manni leyfist ekki að finna fyrir pínkuponsu þjóðarstolti á svona degi þá veit ég ekki hvenær!

Held ég horfi bara á leikinn aftur...og ekki bara á tölvuskjá heldur verður hann sýndur á MSNBC núna í hádeginu...með alveg yndislegum amerískum þulum sem vita ekkert um handbolta en halda samt alltaf með litla Íslandi...sem í dag er "stórasta land í heimi". 

Íslendingar í úrslitaleikinn

Repúblikanarnir á leiðinni

Eftir rúma viku mæta McCain, Bush, Cheney og allir hinir ansans kjánarnir hingað til Minnesota til að halda flokksþing Repúblíkanaflokksins.  Búist er við um 15 þúsund fjölmiðlamönnum á svæðið hvaðanæfa að, þó svo FOX "news" verði að sjálfsögðu fyrirferðamestir og er meira að segja búist við sjálfum Billo O´Reilly á svæðið.  Það má því með sanni segja að "you will never find a more wretched hive of scum and villainy" á einum stað...utan Mos Eisly!

Þetta pakk setur Minneapolis og St. Paul alveg á annan endan og það má búast við svakalegum umferðarteppum og öryggisgæslu, en stór hluti downtown St. Paul verður girtur af enda er almenningi ekki ætlaður aðgangur.  Þrátt fyrir það er búið að skipuleggja massíf mótmæli fyrir utan XCel Energy Center þar sem þingið verður haldið (sjá www.protestrnc2008.org) og er búist við tugum þúsunda réttsýnna borgara á svæðið og ég er mikið að spá í að mæta til að upplifa stemmninguna.  Slagorðin eru "US Out of Iraq Now!", "Money for human needs, not war!", "Say No to the Republican Agenda!" og "Demand Peace, Justice and Equality!".  

Það var ógleymanleg upplifun að sjá Barack Obama flytja sigurræðu sína yfir Hillary á þessum sama leikvangi fyrr í sumar (heimavelli íshokkí-liðsins Minnesota Wild).   (Sjá myndbönd sem ég tók við það tækifæri hér og hér)

Samkvæmt nýjustu skoðanakönnunum er Obama nú með 10% forskot á McCain hér í Minnesota og það eina sem ógnar honum hér er sá möguleiki að McCain velji Tim Pawlenty fylkisstjóra Minnesota sem varaforsetaefni sitt.  Þá gæti orðið mjög mjótt á mununum hér því miður.

Húseignir McCains vatn á myllu Obama

Amerískur handbolti

Kunningi minn spurði mig um daginn hvort ég fylgdist með ólympíuleikunum og ég viðurkenndi að horfa nú með öðru auganu á körfuboltann (USA redeem team), samhæfðar sund-dýfingar karla og svo auðvitað handboltann!

Handbolta???  Honum þótti merkilegt að íslendingar ættu heilt "lið" í þessari tiltölulega óvinsælu einstaklingsíþrótt (hann les greinilega ekki hið geysi-vinsæla og virta fréttablað Christian Science Monitor!   come on Mogga-menn!!!).  Jú, handbolti er jú íþrótt sem líkist veggja-tennis, nema leikmenn nota ekki spaða heldur hendurnar (oftast með hanska) til þess að slá lítinn skopparabolta. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það var svolítið snúið að reyna að útskýra fyrir þessum kunningja mínum að "team handball" er allt annað sport...líkist frekar einhverri furðulegri blöndu af hokkí og sund-bolta (water polo) og að þetta væri nú bara þokkalega skemmtilegt áhorfs enda frekar "fast-paced contact sport".  

Það er annars frábært fyrir sjálfstraust smáþjóða eins og okkar að keppt sé í svona óþekktum "jaðar-íþróttum" sem fáir hafa áhuga á svo að við eigum nú séns á að vinna í einhverju!

Annars held ég að gamli ensku-kennarinn minn í Gaggó hafi nú haft rétt fyrir sér þegar hann sagði að "handbolti væri fyrir aumingja sem gætu ekki spilað körfubolta"

Og talandi um körfubolta...Minnesota Timberwolves fagna 20 ára afmæli sínu um þessar mundir og í tilefni af því voru þeir að kynna nýja búninga fyrir komandi tímabil.

Jia-you Is-land

Reynsluakstur - Vídeóblogg

 

Smá Bonus material

Var Icelandair að panta 20 Sukhoi Superjet-100 þotur???

Samkvæmt fullyrðingum Rússneskra fjölmiðla (sjá hér og hér og á Wikipedia hér) skrifaði Icelandair nýlega undir pöntun á 20 nýjum Sukhoi Superjet-100 farþegaþotum fyrir litlar $530 milljónir dollara. 

Sagt er að skrifað hafi verið undir samninga á Farnborough flugsýningunni í Englandi þann 15. júlí síðastliðinn eða fyrir réttum mánuði síðan.  Ef rétt reynist er einkennilegt að ekkert hefur heyrst um þessi fyrirhuguðu kaup í íslenskum fjölmiðlum og Icelandair hefur ekki sent frá sér fréttatilkynningu um málið.  Hefði haldið að hluthafar Icelandair hefðu áhuga á svona fréttum í miðju krepputalinu!

Kannski málið sé eitthvað viðkvæmt en ég hef heyrt gróusögur um að Icelandair hafi nú þegar eða sé við það að selja kaupréttarsamninga sína á Boeing 787 Dreamliner þotunum sem þeir áttu annars að fá afhendar 2010/20012 sökum bágs efnahagsástands.

Líklega væru þetta annars frábær kaup á þessu verði og ég reikna með að þeir séu þá að hugsa um endursölu og/eða leigu (dry lease).  Það er ólíklegt að Icelandair taki þessa flugvélategund í notkun á sínu leiðarkerfi enda um frekar skammdræga vél að ræða sem tekur 75-95 farþega og er hönnuð fyrir styttri leiðir (regional) og mun t.d. henta ákaflega vel í evrópu í samkeppni við Embraer 190 og Bombardier CRJ900.

Sukhoi Superjet-100 er fyrsta farþegaþotan sem smíðuð er í Rússlandi frá hruni Sovétríkjanna og hún fór í sitt fyrsta flug í maí síðastliðnum (sjá mynband neðst).  Þetta er sannarlega engin Lada Sport heldur ákaflega háþróuð og hagkvæm vél sem stenst fyllilega vestræna samkeppni og á örugglega eftir að slá í gegn.  Samkvæmt rússneskum heimildum á Icelandair að fá fyrstu vélarnar afhentar 2011/2012.

Hér má sjá myndband af fyrsta flugi Sukhoi Superjet-100

Dallas, Texas

Það er eitthvað furðulega heillandi við Dallas sem ég á bágt með að útskýra.  Nú hef ég ferðast um flest-allar stórborgir í Bandaríkjunum á síðustu árum og það er erfitt að bera þær saman...en þær tvær borgir sem mér finnst einna vænst um eru Chicago og Dallas.  Þetta kann að koma einhverjum á óvart...hvað með NY, LA, San Fran, D.C., Miami?  Jú, jú...allt frábærir staðir á sinn hátt...en ég er "uppalinn" í Mið-Vestrinu...and thats where my heart is.

Kannski ást mín á Dallas tengist á einhvern hátt sápuóperunni sem ég glápti á sem barn ásamt ömmu minni af mikilli athygli...það var eitthvað svö töff við þennan stað...ég vissi strax þegar ég var 6 ára að eitt af takmörkum lífs míns væri að komast til Dallas! 

Raunar var það eitt mitt fyrsta verk þegar ég loksins kom til Dallas að kíkja á Southfork búgarðinn fræga, sem nú er safn tileinkað þáttunum frægu.   Búgarðurinn er staðsettur rétt norður af Dallas, nánar tiltekið í jaðri Plano, Texas.  Það er ótrúlega fallegt þarna, endalaus sléttan blasir við undir "the Big Blue Texas Sky" og nokkur hross og Texas Longhorns naut á beit.  Einn og einn olíubor í fjarska. 

Texas er reyndar mjög sérstakt fylki...eða "like a whole ´nother country" eins og slagorðið þeirra er.  Eitt sinn tók ég Grayhound rútu frá Dallas upp til Oklahoma og á landamærunum sagði bílstjórinn í kallkerfið "Well folks, we´re now leaving the Great State of Texas and entering the United States of America!"   Þetta lýsir hugsunarhættinum í þeim mjög vel.

Þegar ég bjó í Oklahoma keyrði ég margar ferðir niður til Dallas (þó það væri 5 tíma keyrsla hvora leið) bara til þess að upplifa stórborgarborgar-stemmninguna og mæta í Reunion Arena á heimaleiki Dallas Mavericks í NBA deildinni.  Talandi um Reunion Arena þá er Reunion Tower þar við hliðina eitt helsta kennileiti borgarinnar og gaman að fara upp í hann.

Vegakerfið í Dallas er magnað...fyrir utan Houston er þetta ein svakalegasta bílaborgin sem ég hef keyrt um.  Miklu afslappaðara að keyra í Los Angeles (believe it or not).  Það eykur bara á stemmninguna...það er fátt skemmtilegra en að keyra um Texas á Lincoln Continental með risastóran kúrekahatt á hausnum og Willy Nelson á fullu í útvarpinu!   Yeeehaaaww!!!  Bara muna að passa sig á Walker Texas Ranger...don´t mess with Chuck Norris! 

Eitt af því sem vert er að skoða í Dallas er Dealy Plaza og The Sixth Floor Museum þar sem hægt er að horfa út um gluggan sem Lee Harvey Oswald er sagður hafa skotið JFK út um.  Magnaður staður og magnað safn.  Engu hefur verið breytt á Dealy Plaza síðan 1963 og það er einkennileg upplifun að upplifa söguna svona beint í æð.

Maður fer ekki frá Dallas öðruvísi en að koma við á góðu steikhúsi (mæli með Lone Star Steakhouse) og svo er um að gera að kíkja á gamla bæinn og ródeóið í Ft. Worth og Six Flags skemmtigarðinn í Arlington ef maður er að þvælast þarna á annað borð.

Það versta við Dallas er að hún er full af alvöru J.R. Ewingum...og nýlega var George Dubbyah Bush að kaupa sér hús í Dallas sem hann flytur í eftir 164 daga...en það er skömminni skárra að geyma hann þar en í Washington, ekki satt.

Endilega kíkið á þetta bráðfyndna og hjartnæma myndband frá ferðamannaráði Texas!

Endurfundir á Southfork

Vinur minn og Purpurahjörtun

Að gefnu tilefni birti ég aftur þessa færslu sem ég póstaði í fyrra.  Var að heyra í kappanum og líf hans gengur bærilega. 

...

Um daginn fékk ég tölvupóst frá gömlum skólafélaga sem ég hafði ekki heyrt í lengi.  Ýmislegt hefur dregið á daga hans síðan ég sá hann síðast, í október 2001.  Mig langar til að deila með ykkur sögu hans.

Ég kynntist Terry Hudson í febrúar árið 2000.  Við vorum samferða í gegnum nám í flugrafeindavirkjun (avionics) við Spartan School of Aeronautics, í Tulsa, Oklahoma.  Þrátt fyrir mjög ólíkan bakrunn kom okkur strax mjög vel saman og við mynduðum ágætt teymi í verklegu tímunum ("lab parntners") auk þess sem við grúskuðum ýmislegt utan skólatíma.

Terry er svartur og ólst upp í gettóinu í suðurhluta Chicago.  Til að sleppa undan fátækt, gengjastríðum og crack-cocaine faraldrinum, skráði hann sig í herinn 18 ára gamall.  Það var árið 1990, árið sem Saddam Hussein heitinn réðst með offorsi inn í Kúvæt, sællar minningar.  Terry var umsvifalaust sendur á svæðið til að taka þátt í Operation Desert Storm sem fallbyssuskytta á M1A1 Abrams skriðdreka.  Hann var mjög súr yfir því að hafa aldrei lent í alvöru "combat" en þó kom hann heim með Purpurahjarta í farteskinu því hann fékk sprengjubrot í handlegginn þegar að Skud-flugskeyti lenti nálægt herskálanum hans í Sádí-Arabíu.  Hann var voða stoltur yfir því blessaður að vera "wounded veteran".

Terry hélt áfram í hernum (active-duty) næstu 9 árin og lauk ferlinum sem Staff Sergeant (E-6).  Hann ákvað svo að nýta sér skólagjaldastyrk hersins til þess að afla sér mentunar og skráði sig í Spartan, en í hernum hafði hann nokkra reynslu af viðhaldi á þyrlum og ýmsum vopnakerfum.

Um það leiti sem við vorum að útskrifast úr Spartan voru framin skelfileg hryðjuverk, kennd við 11. september, 2001.  Terry var mikill "patriot" og sagðist sko ætla beint í herinn aftur til að taka í lurginn á þessum bansettu "towelheads".  Þegar leiðir okkar skildu vissi ég að hann var búinn að skrá sig í varaliðið (Army reserves) en ætlaði samt að leita sér að vinnu í nýja faginu.  Síðan heyrði ég ekki frá honum í nokkur ár.

Í ársbyrjun 2005 var varaliðs-deildin hans kölluð út og send til Írak.  Þegar kallið kom hafði hann verið búinn að koma sér fyrir í sæmilegri vinnu hjá Lockheed Martin suður í Dallas, Texas.  Eftir tæplega 4 mánaða dvöl í Írak særðist hann svo aftur þegar brynvarinn Hum-Vee sem hann var farþegi í keyrði yfir jarðsprengju.  Hann slapp tiltölulega vel miðað við aðstæður, fékk í sig sprengjuflísar og hlaut innvortis blæðingar auk þess sem hann missti varanlega heyrn á öðru eyra.  Félagi hans í jeppanum lét lífið. 

Eftir einhverja dvöl á hersjúkrahúsi í Þýskalandi fór hann heim til Texas með nýja Purpurahjartað sitt í barminum.  Þegar heim var komið komst hann að því að konan hans hafði haldið framhjá honum og var horfin á brott.  Starfið hans hjá Lockheed Martin var sömuleiðis farið (fyrirtæki eru ekki skyldug til að taka aftur við varaliðsmönnum sem kvaddir eru á brott).  Honum var bara tjáð að fyrirtækið hefði þurft að segja upp fjölda manns vegna samdráttar (ég sem hélt að það væri rífandi bisness hjá hergagnaframleiðendum á stríðstímum).

Terry var svo atvinnulaus í nokkra mánuði uns hann fór að vinna við afgreiðslu á bensínstöð!  Hann er með sykursýki og þarf að kaupa insúlínið sitt sjálfur, því engin er sjúkratryggingin.  Hann fær að vísu einhver "VA benefits" frá hernum en þau dekka ekki insúlínið.  Nú ætlar hann svo að flytjast aftur til Chicago og reyna að byrja nýtt líf.

Já, svona er lífið hér í landi tækifæranna.  Leiðin úr gettóinu í suðurhluta Chicago getur verið þyrnum stráð.  En Terry Hudson er stoltur af Purpurahjörtunum sínum...þó svo öllum öðrum sé slétt sama.

Wal-Mart þrýstir á starfsfólk að kjósa McCain

Verslunar-risinn og fasista-fyrirtækið Wal-Mart hefur undanfarið beitt starfsfólk sitt hótunum og hræðsluáróðri í von um að hafa áhrif á komandi forsetakosningar.  Obama hefur lýst yfir stuðningi við nýtt lagafrumvarp sem myndi gera verkafólki auðveldara að stofna verkalýðsfélög, en Wal-Mart hefur hingað til umsvifalaust rekið alla starfsmenn sem hafa reynt að skipuleggja starfsmannafélög og þrýstihópa.  Hjá Wal-Mart starfa um 1.1 milljón manns (lang fjölmennasta fyrirtæki Bandaríkjanna) og nýlega hafa deildarstjórar fyritækisins verið boðaðir á fundi þar sem lögð er mikil áhersla á "hættuna" sem stafar af því að demókratar vinni kosningarnar og rekinn áróður fyrir John McCain. (sjá umfjöllun Huffington Post)

Þess má geta að 80% starfsfólks Wal-Mart keðjunnar er ekki ráðið í fulla vinnu svo fyrirtækið sleppi við að útvega starfsfólki sínu sjúkratryggingar.  Mér satt að segja býður við þessu fyrirtæki og hef ekki lengur lyst á að versla þar.

Hvað er fólk svo að kvarta yfir Baugi?

Skopskyn McCain

L.A. Times greindi frá því í gær að starfsmaður sýklavopna-rannsóknardeildar Bandaríkjastjórnar hafi fundist látinn, og svo virðist sem hann hafi framið sjálfsmorð, eftir að rannsókn FBI leiddi í ljós að miltisbrandurinn (Anthrax) sem sendur var bréfleiðis til nokkurra fjölmiðla og þingmanna rétt eftir hryðjuverkaárásirnar 11. september hafi mátt rekja til þessa tiltekna starfsmanns. (sjá frétt L.A. Times hér) 

Miltisbrandurinn vakti verulega hræðslu meðal Bandaríkjamanna á þessum tíma og dró fimm manns til dauða (flestir starfsmenn póstþjónustunnar).  Hvort sem menn trúa því að hinn nýlátni starfsmaður hafi staðið einn að verki, eða hvort um víðtækt samsæri sé að ræða, þá er eitt á hreinu:  Bush stjórnin nýtti sér miltisbrands-tilfellin til hins ítrasta til þess að auka á ótta þjóðarinnar og vísvitandi (þeir vissu strax um hvaðan þessi miltisbrands-stofn var ættaður) LAUG því að þjóðinni að líklega væri miltisbrandurinn ættaður frá...yes you guessed it...Írak!   

Og hver var það sem mætti í spjallþátt Lettermans í október 2001 og sagði þjóðinni frá þessu?  Og að "Phase Two" í stríðinu gegn hryðjuverkum væri að ráðast á Írak?  Jú, auðvitað sprelligosinn og húmoristinn John McCain.  (sjá nánari umfjöllun hér)

McCain: Skopskyn nauðsynlegt í kosningabaráttunni