B.B. og J. Edgar Hoover

Ríkið skuldar engum afsökunarbeiðni vegna símhleranna á árunum 1949-1968 segir Björn Bjarnason dómsmálaráðherra, án þess að blikna.  Hann sér ekkert ósiðlegt við það athæfi sem faðir hans og fyrirrennari í starfi framkvæmdi á tímum McCarthyismans.  Hann sér ekki að símhleranir, persónulegar njósnir og ofsóknir á hendur pólitískum andstæðingum í skjóli ríkisvaldsins var gróf misnotkun á valdi embættisins og gróf undan virðingu þjóðarinnar.  Hann sér ekki að þær aðferðir sem beitt var áttu ekki að eiga sér stað í svokölluðu frjálsu lýðræðisríki, heldur áttu meira skilt við meintar aðfarir óvinarins.  Staðreyndin er kannski sú að þegar menn eltast um of við skottið á sér hitta þeir sjálfan sig fyrir.  Baráttan stóð kannski aldrei á milli góðs og ills, heldur frekar á milli kommúnisma og dulbúins fasisma. 

Björn er auðvitað steingerfingur kalda stríðsins og stundum minnir hann mig mest á fyrrum kollega hans hér vestra, J. Edgar Hoover, foringja F.B.I. á árunum 1935-1972.  Báðir höfðu þeir gaman af byssum og óþarfa valdbeitingu.  Báðir hötuðu þeir kommúnista og beittu hvaða aðferðum sem var til að halda völdum, án samviskubits.  Hvorugur sá neitt athugavert við að beita leyniþjónustum sínum til að njósna um saklausa borgara.  Annar hræddist Pál Bergþórsson en hinn Charlie Chaplin.  Báðir höfðu þeir sérkennileg áhugamál...annar klæddist kvenmannsfötum, hinn æfði Falun Gong!

Fyrir nokkru átti ég leið um Washington D.C. og þegar ég gekk framhjá höfuðstöðvum F.B.I. sem ber heitið "J. Edgar Hoover F.B.I. Building" varð mér hugsi um hvenær B.B. myndi láta breyta nafni höfuðstöðva Greiningardeildar Ríkislögreglustjóra í höfuðið á sér!?

Dómur sögunnar á einn veg