Mitt Romney the Fudgepacker!

Rakst áðan á þessa skemmtilegu mynd af forsetaframbjóðandanum, Mormónanum og Repúblikananum Mitt Romney.  Sennilega er hann þarna á fundi hjá "Log Cabin Republicans" og gæti verið að segja: “Best to play safe when packin’ fudge.”

 

 

 

P.S.   Obama for President! 

 

 

 

 

 

 

 

 

Albínóar út um allt

Áðan rakst ég á hvítan íkorna, svipuðum þessum á myndinni, í garðinum hér fyrir framan íbúðablokkina mína.  Svona albínóa-íkornar eru víst fremur sjaldgæfir og aldrei hef ég áður séð einn slíkan.  Skemmtilegra hefði þó verið að sjá hvítan einhyrning...en þeir munu víst vera enn sjaldgæfarai.

Það sem gerir þetta þó áhugaverðara er að í blokkinni minni býr mennskur svartur albínói!  Það er að segja maður af Afrísku bergi brotinn, talar frönsku og heitir að ég held Bouba.  Hann er með ljósa húð og gulhvítt hár, en hefur þó um leið ýmis sérkenni svertingja, svo sem breytt nef og stórar varir.  Bróðir hans sem ég sé stundum koma í heimsókn er hins vegar alsvartur.

Ég veit ekki hvort er sjaldgæfari sjón, hvítur svertingi frá Afríku, eða hvítur íkorni...en að sjá hvorutveggja fyrir utan blokkina sína... only in America!

Baráttudagur verkalýðsins

Það fer ekki mikið fyrir hátíðahöldum í dag hér vestra í tilefni dagsins.  Kúgaður almúginn mætir bara í vinnuna sína í Wal-Mart eins og alla aðra daga og vinnur fyrir sínum 7 dollurum á tímann enda hollara að vera ekki með neitt væl um bætt kjör því það er brottrekstrarsök að skipuleggja stéttarfélag.  Níutíu prósent starfsfólks Wal-Mart vinnur reyndar bara 75% vinnu því þá þarf fyrirtækið ekki að útvega því heilsu-tryggingu, lífeyrirssjóð, launað sumarfrí eða neitt annað slíkt sósíalískt bruðl.

Í rúman áratug var það fastur liður hjá mér á 1. maí að mæta í rauðum lúðrasveitarbúning á samkomu komma og krata sem haldin var á Hótel Selfossi ár hvert.  Þar blés ég Internasjónallan af öllum mætti í lúðurinn minn við góðar undirtektir.  Allir risu úr sætum og sungu með hástöfum eins og væri verið að leika þjóðsönginn.  Ekki var síður sungið hástöfum með Maístjörnunni og Sjá roðann í austri!

Ég hafði yfirleitt bara nokkuð gaman af þessu þó ræðurnar væru margar langar og leiðinlegar, en það sem hélt manni gangandi voru kaffiveitingarnar sem bornar voru fram í lok dagskrárinnar.  Það skorti aldrei á kræsingarnar...rúllutertur og brauðtertur, kleinur, flatkökur með hangikjöti og rjómapönnukökur.  Þetta voru laun erfiðisins og allir sáttir.

Með árunum urðu þessar samkomur þó alltaf fámennari og íburðarminni.  Mestmegnis mætti alltaf sama fólkið á þessar samkomur, flestir eldri borgarar.  Það var hálf raunarlegt að finna hvað krafturinn og eldmóðurinn dvínaði með hverju ári sem leið.  Ræðurnar urðu styttri og tónninn í þeim áberandi lægri.  Undir það síðasta voru ekki nema um 10 hræður sem sungu hástöfum með Nallanum og stemmningin fór úr því að kalla fram einlægan samhug í það að verða hálf uppgerðarleg.  Það var eins og fólk væri frekar að mæta af gömlum vana og til þess að fá eitthvað gott með kaffinu.

Ekki veit ég hverju um er að kenna.  Kannski var hið svokallaða góðæri orðið svo mikið að fólki fannst ekki lengur taka því að koma saman og kyrja baráttumarsa.  Eða kannski var það fall Berlínarmúrsins og dauði kommúnismans sem varð þess valdandi að fólk varð svona dauft. 

Ég veit satt að segja ekki hvort þessar samkomur séu ennþá við lýði eða hvort þær hafi lagst alveg af síðan ég hætti í lúðrasveitinni og rauðu eldri borgararnir týndu tölunni.  Hvað sem því líður þá er ekki hægt annað en að minnast þessara daga með ákveðnum söknuði og maður veltir því fyrir sér hversu langt sé í það að 1. maí verði ekki einu sinni lengur almennur frídagur á Íslandi.  Hversu langt er í það að 1. maí verði svipaður á Íslandi og hér í Bandaríkjunum?

Geimverur í Arizona

Þau tíðindi bárust frá Arizona í dag að fyrrum ríkisstjórinn Fife Symington sagðist vera fullviss um að undarleg ljós sem sáust yfir Phoenix borg árið 1997 hafi í raun verið "geimskip frá öðrum hnetti".

Aldrei áður hefur maður sem gegnt hefur svo háu embætti innan bandaríska stjórnkerfisins látið slíkt út úr sér.  Symington sem var ríkisstjóri Arizona frá 1990-1997 fyrir hönd Repúblikanaflokksins sagðist sjálfur hafa orðið vitni af þessum fljúgandi furðuhlut og sagði það útilokað að þetta hefðu verið blys frá herflugvélum.  Orðrétt sagði hann "It was enormous and inexplicable. Who knows where it came from? A lot of people saw it, and I saw it too. It was dramatic. And it couldn't have been flares because it was too symmetrical. It had a geometric outline, a constant shape."

Hann sagðist ekki hafa getað sagt frá þessari upplifun sinni á meðan hann gegndi embætti því hann hefði ekki viljað skapa ofsahræðslu meðal íbúanna og óttaðist líka að vera talinn brjálaður.  Hann hafi þó fyrirskipað rannsókn á málinu, en flugherinn hefði ekki reynst mjög samstarfsfús.

Það sem gefur áliti Symingtons ef til vill meira vægi er að hann þjónaði í flughernum í Víetnam stríðinu og ætti því að þekkja muninn á ljósum frá flugvél og einhverju allt öðru...

Hér má sjá frétt CNN um málið

Bong hits 4 Jesus!

Það er margt skrítið hérna í landi hinna frjálsu.  Nú á að banna fólki að borða sælgæti með vissum bragðefnum! 

Vilja banna sölu á kannabissælgæti

  Ég á hreint ekki til orð!  Hvað næst...á að banna sælgæti sem er með of miklu lakkrísbragði eða of mikilli piparmyntu?   Það er ekki eins og þetta nammi innihaldi THC...hvað gefur ríkinu leyfi til að ráðskast með bragðlauka fólks???   Bévaðir afturhaldskommatittir!

Svo er Hæstiréttur bandaríkjanna að taka fyrir mál fyrrverandi menntskælings frá Alaska sem var rekinn úr skóla fyrir að halda á borða sem sagði "Bong hits 4 Jesus".  Nemandinn var 18 ára gamall og við það að útskrifast frá Juneau High School þegar kyndilberi vetrar-Ólympíluleikanna hljóp í gegnum bæinn og framhjá skólanum hans.  Sjónvarpið var á staðnum og til þess að vekja á sér smá athygli með prakkaraskap ákvað nemandinn að útbúa borðann og hélt á honum hinum megin við götuna frá skólanum, þannig að hann var ekki einu sinni á skólalóðinni.  Þrátt fyrir það var hann umsvifalaust rekinn úr skólanum fyrir að brjóta "anti-drug policy" skólans.   Að sjálfsögðu fór nemandinn í mál með aðstoð ACLU þar sem þetta var klárlega brot á málfrelsi hans sem er varið í fyrstu viðbót bandarísku stjórnarskrárinnar.

Það er svolítið kaldhæðnislegt að verjandi skólans í þessu máli er enginn annar en lögfræðingurinn Kenneth Starr sem er frægastur fyrir að vera aðalsaksóknarinn í Moniku-hneykslismáli Bills Clinton um árið.  Starr tók þetta mál meira að segja að sér "pro bono" enda segir hann þetta vera prinsipp-mál.  Það eigi ekki að líðast að unga fólkið láti hvað sem útúr sér, og það nálægt skólanum sínum!

Þess má geta að Hæstirétturinn hefur varið rétt meðlima Westboro Baptista-kirkjunnar til þess að mótmæla í jarðarförum hermanna með skiltum sem á stendur "God Hates Fags" og fleiru í þeim dúr.  Auk þess sem Ku Klux Klan hefur fullan rétt til þess að marsera um götur og breyða út sinn ófögnuð í skjóli þeirra "First Amendment Rights"

En "Bong hits 4 Jesus" er sennilega mun skaðlegri boðskapur og hættulegri þjóðfélaginu!  

 

Vilja banna sölu á kannabissælgæti

Sáttmáli um framtíð Íslands

Ég vil hvetja alla sem þetta lesa til þess að kynna sér starfsemi Framtíðarlandsins og skrifa undir nýjan sáttmála um framtíð Íslands.

Komum í veg fyrir frekari losun gróðurhúsalofttegunda og skemmdarverk á Íslenskri náttúru vegna stóriðjuframkvæmda.   Virkjum hugvitið!  Álið er ekki málið!

Rudy Giuliani

Má eiga það að hann hefur ágætt skopskyn enda ekta New Yorker.  Hann leiðir nú í skoðanakönnunum um hver verður næsti forsetaframbjóðandi Repúblikanaflokksins, sem verður að teljast mjög merkilegt í ljósi þess að Rudy er ekki beint "poster child" fyrir sósíal conservatisma!

Rudy er þrígiftur og eftir að önnur konan hans rak hann út eftir framhjáhald flutti hann inn til vina sinna sem eru hommar og bjó hjá þeim í mánuð.  Rudy finnst líka gaman að klæða sig upp í drag eins og sjá má á meðfylgjandi myndum og mætti meira að segja í Gay Pride gönguna í New York þegar hann var borgarstjóri (þó ekki í dragi).

Margir trúaðir Repúblikanar á hægri kantinum hafa lýst því yfir að þeir geti alls ekki stutt Rudy vegna hans "moral shortcomings".

 

Rudy fékk á sig hetjuljóma í kjölfar 9/11 þar sem mörgum þótti standa sig vel sem borgarstjóri New York á þessum erfiðu tímum.  Þó var það hann sem fékk þá "snjöllu hugmynd" á sínum tíma (1997) að staðsetja skrifstofu almannavarna borgarinnar í World Trade Center þrátt fyrir að þar hefði verið framið sprengutilræði árið 1993 og augljóst að turnarnir yrðu alltaf djúsí skortmark fyrir terrorista! 

Rudy hefur líka verið harðlega gagnrýndur fyrir að útvega ekki björgunarfólki í rústum WTC öndunargrímur heldur lét hann starfsmenn sína anda að sér asbest-rykinu á meðan hann sjálfur var alltaf með grímu fyrir nefinu.  Í þokkabót lét hann fólk flytjast aftur til síns heima sem bjó nálægt WTC löngu áður en það var búið að gera útekt á því hvort það væri í raun óhætt.

Í borgarstjóraembættinu réðist Rudy í að hreinsa Manhattan af dópistum og mellum.  Hann lét loka öllum klámbúllunum á Times Square og fyrirskipaði lögreglunni að sýna "zero tolerance" í stríðinu gegn vímuefnum.  Handtökum vegna vörslu á marijuana fjölgaði úr 5.116 árið 1990 í yfir 50.000 árið 2002 (yfir 882% fjölgun). Þess má líka geta að kærum vegna "police brutality" fjölgaði um heil 60% á meðan Rudy var Mayor. 

Rudy er harður stuðningsmaður stríðsins í Írak og hefur látið út úr sér: "I think George W. Bush is the greatest president we have ever had"(!). 

...

Nei, þó Rudy sé flottur í draginu þá yrði hann ömurlegur forseti...enda Repúblikani.  

 

Sjáið Rudy í dragi og Donald Trump í góðum gír!

Stærri borgari hjá McDonalds

Já, BigMakkinn og "Double Quarter-pounderinn" eru ekki lengur nógu stórir fyrir stóra Ameríkana.  Nú hefur McDonalds ákveðið að hefja sölu á "Third Pounder" sem mun verða stærri en nokkur annar borgari á matseðlinum.  Samkvæmt talsmanni McDonalds eru þeir með þessu að bregðast við samkeppninni, en Burger King, Carl´s Jr. og Hardee´s bjóða víst allir uppá stærri borgara en McDonalds og eftirspurnin virðist vera næg.

Nýji borgarinn, sem gerður verður úr Angus-kjöti og þykkara brauði mun innihalda heilar 860 hitaeiningar en til samanburðar er BigMac "aðeins" 540 hitaeiningar.  Spurning hvað Manneldisráðið hefur um þetta að segja.

Stutt er síðan Kalli Bretaprins lagði til að McDonalds veitingahús yrðu bönnuð með lögum vegna hins gríðarlega offitu- og heilsufars faraldurs sem nú herjar á Vesturlönd.  Það virðist ekki vera að McDonalds hafi miklar áhyggjur af því.

En æ...maður verður svangur af þessari frétt...spurning um að fara bara og fá sér Supersized Double-Qourterpounder með stórum skammti af transfitumettuðum frelsiskartöflum og einn líter af kók.  Ég er hvort eð er svo grannur (á Amerískan mælikvarða) að ég má alveg við því!

Spirit of Strom Thurmond

Dick Cheney var nýlega á ferðalagi í Kabúl til þess að hitta strengjabrúðuna sína hann Hamid Karzai.  Eins og kunnugt er slapp karlinn "naumlega" með skrekkinn (því miður?) þegar Talibani sprengdi sjálfan sig upp við hliðið á herstöðinni þar sem Cheney gisti um nóttina.  Aumingja Cheney ku víst hafa vaknað við lætin og heyrt kvellinn.  Vonandi að hann hafi fengið áfallahjálp blessaður.

Það vakti hins vegar athygli nokkurra spekúlanta hér vestra að Cheney notaði ekki sinn vanalega farkost, "Air Force Two" til fararinnar, sem er Boeing 757 þota máluð í litum forsetaembættisins.  Menn hafa sennilega talið að það væri ekki óhætt að lenda svo áberandi skotmarki í Kabúl.  Þess í stað flaug varaforsetinn með C-17 herflutningavél til þess að vekja minni athygli.

Það merkilega við þessa tilteknu C-17 vél sem hlaut að sjálfsögðu kallmerkið "Air Force Two" til bráðabirgða, er að hún ber annars hið kostulega nafn "The Spirit of Strom Thurmond". 

Fyrir þá sem ekki þekkja til Strom Thurmond þá var hann öldungardeildarmaður frá Suður-Karólínu sem var þekktastur fyrir að berjast harkalega gegn auknum réttindum blökkumanna á sjötta áratugnum.  Hann sat á þingi lengst allra bandaríkjamanna, frá 1954 til 2003 þegar hann settist loksins í helgan stein skömmu fyrir andlát sitt, 100 ára gamall.  Hann setti metið í málþófi þegar hann talaði stanslaust í 24 tíma og 18 mínútur árið 1957 þegar hann reyndi að koma í veg fyrir að svertingjar fengju kosningarétt (Civil Rights Act of 1957).  Það var svo ekki fyrr en eftir andlát Thurmonds að í ljós kom að hann átti dóttir á laun með svartri stúlku sem starfaði sem húshjálp (kynlífsþræll?) á heimili Thurmonds.

Ein frægustu orð Thurmonds voru: "I wanna tell you, ladies and gentlemen, that there's not enough troops in the army to force the Southern people to break down segregation and admit the negro race into our theaters, into our swimming pools, into our homes, and into our churches."

Menn hafa verið að velta því fyrir sér hvort það hafi verið með vilja gert hjá Cheney að velja þessa tilteknu flugvél, eða hvort um tilviljun hafi verið að ræða.  Hvað sem því líður er ljóst að þetta er ekki gott "PR" fyrir Cheney, sérstaklega í augum svartra, en kannski var hann að kæta vini sína í Suðurríkjunum með þessu.  Svo er náttúrulega spurning hvort ímynd Cheneys skipti hann nokkru máli lengur.  Hún er hvort eð er svo ónýt að þetta litla stunt skiptir svosem engu máli.  Þar að auki stefnir hann ekki á frekari kosningaframboð sem betur fer.

En aðeins meira um flugvélina.  Svona C-17 vélar eru ekki innréttaðar fyrir farþega (hvað þá tigna farþega) enda hannaðar til þess að flytja heilu skriðdrekana milli heimsálfa.  Til að redda því var ákveðið að koma fyrir sérstöku hjólhýsi (!) innan í fraktrými vélarinnar þar sem varaforsetinn gat hreiðrað um sig í mestu þægindum.  (talandi um "trailer trash"! )

Hér er mynd af þessu fyrirbæri sem birtist á vef Chicago Tribune. (smellið tvisvar á myndirnar til að sjá stærri útgáfu - á efri myndinni má sjá nafn vélarinnar beint fyrir ofan útganginn)

Vinur minn og Purpurahjörtun

Um daginn fékk ég tölvupóst frá gömlum skólafélaga sem ég hafði ekki heyrt í lengi.  Ýmislegt hefur dregið á daga hans síðan ég sá hann síðast, í október 2001.  Mig langar til að deila með ykkur sögu hans.

Ég kynntist Terry Hudson í febrúar árið 2000.  Við vorum samferða í gegnum nám í flugrafeindavirkjun (avionics) við Spartan School of Aeronautics, í Tulsa, Oklahoma.  Þrátt fyrir mjög ólíkan bakrunn kom okkur strax mjög vel saman og við mynduðum ágætt teymi í verklegu tímunum ("lab parntners") auk þess sem við grúskuðum ýmislegt utan skólatíma.

Terry er svartur og ólst upp í gettóinu í suðurhluta Chicago.  Til að sleppa undan fátækt, gengjastríðum og crack-cocaine faraldrinum, skráði hann sig í herinn 18 ára gamall.  Það var árið 1990, árið sem Saddam Hussein heitinn réðst með offorsi inn í Kúvæt, sællar minningar.  Terry var umsvifalaust sendur á svæðið til að taka þátt í Operation Desert Storm sem fallbyssuskytta á M1A1 Abrams skriðdreka.  Hann var mjög súr yfir því að hafa aldrei lent í alvöru "combat" en þó kom hann heim með Purpurahjarta í farteskinu því hann fékk sprengjubrot í handlegginn þegar að Skud-flugskeyti lenti nálægt herskálanum hans í Sádí-Arabíu.  Hann var voða stoltur yfir því blessaður að vera "wounded veteran".

Terry hélt áfram í hernum (active-duty) næstu 9 árin og lauk ferlinum sem Staff Sergeant (E-6).  Hann ákvað svo að nýta sér skólagjaldastyrk hersins til þess að afla sér mentunar og skráði sig í Spartan, en í hernum hafði hann nokkra reynslu af viðhaldi á þyrlum og ýmsum vopnakerfum.

Um það leiti sem við vorum að útskrifast úr Spartan voru framin skelfileg hryðjuverk, kennd við 11. september, 2001.  Terry var mikill "patriot" og sagðist sko ætla beint í herinn aftur til að taka í lurginn á þessum bansettu "towelheads".  Þegar leiðir okkar skildu vissi ég að hann var búinn að skrá sig í varaliðið (Army reserves) en ætlaði samt að leita sér að vinnu í nýja faginu.  Síðan heyrði ég ekki frá honum í nokkur ár.

Í ársbyrjun 2005 var varaliðs-deildin hans kölluð út og send til Írak.  Þegar kallið kom hafði hann verið búinn að koma sér fyrir í sæmilegri vinnu hjá Lockheed Martin suður í Dallas, Texas.  Eftir tæplega 4 mánaða dvöl í Írak særðist hann svo aftur þegar brynvarinn Hum-Vee sem hann var farþegi í keyrði yfir jarðsprengju.  Hann slapp tiltölulega vel miðað við aðstæður, fékk í sig sprengjuflísar og hlaut innvortis blæðingar auk þess sem hann missti varanlega heyrn á öðru eyra.  Félagi hans í jeppanum lét lífið. 

Eftir einhverja dvöl á hersjúkrahúsi í Þýskalandi fór hann heim til Texas með nýja Purpurahjartað sitt í barminum.  Þegar heim var komið komst hann að því að konan hans hafði haldið framhjá honum og var horfin á brott.  Starfið hans hjá Lockheed Martin var sömuleiðis farið (fyrirtæki eru ekki skyldug til að taka aftur við varaliðsmönnum sem kvaddir eru á brott).  Honum var bara tjáð að fyrirtækið hefði þurft að segja upp fjölda manns vegna samdráttar (ég sem hélt að það væri rífandi bisness hjá hergagnaframleiðendum á stríðstímum).

Terry var svo atvinnulaus í nokkra mánuði uns hann fór að vinna við afgreiðslu á bensínstöð!  Hann er með sykursýki og þarf að kaupa insúlínið sitt sjálfur, því engin er sjúkratryggingin.  Hann fær að vísu einhver "VA benefits" frá hernum en þau dekka ekki insúlínið.  Nú ætlar hann svo að flytjast aftur til Chicago og reyna að byrja nýtt líf.

Já, svona er lífið hér í landi tækifæranna.  Leiðin úr gettóinu í suðurhluta Chicago getur verið þyrnum stráð.  En Terry Hudson er stoltur af Purpurahjörtunum sínum...þó svo öllum öðrum sé slétt sama.